Հայ «հնատիպ» գրքի յիշատակարաններ

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

ՆԵՐՍԷՍ ՇՆՈՐՀԱԼԻ: ԳԻՐՔ ՈՐ Ի ՄՆԱՑՈՐԴԱՑՆ ՅԻՍՈՒՍ ՈՐԴԻՈՅ ԳՐՈՑՆ. Կ. Պօլիս, տպ Երեմիա Չելեպի Քեօմիւրճեանի, 1677:

 

ԳՐՔԻ ՎԵՐՋՈՒՄ ԿԱՆ ՀԵՏԵՎԵԱԼ ՏՈՂԵՐԸ` «Պագի սանա~ Թէվեքիւլէմ, լաթֆըն կեօրուպ չօ~ք իշիտապ պէճճէթընէ Պազի իրէմ եա~ լաթիֆ սուն իրէ~ մի եա~ (Երեմիա)»:

 

 

ՍԱՂՄՈՍԱՐԱՆ: Մարսել, տպագր. Սողոմոն Լեւոնեանի, տպ. Ս. Էջմիածնի եւ Ս. Սարգսի, 1677:

 

ՅԻՇԱՏԱԿԱՐԱՆ` «Շնորհիւ ամենազօրին Ա[ստուծո]յ եւ ողորմութ[եամ]բ, աւարտ եղեւ գրգուկիս փոքրատփի, որ կոչի սաղմոսարան, աշխատութ[եամ]բ Տ[եառ]ն Ոսկանի արքի Եպիսկոպոսի հանգուցելոյ ի Ք[րիստո]ս: Արդեամբք եւ ծախիւք երից պարտատիրաց նախ ջուղայեցի Նազարի որդի Մելքումն, երկրօրդ շոռոթեցի Ղարիպջանի որդի Մարգարն եւ երրորդ ագուլեցի Ադամի որդի Պետրոսն: Նաեւ յիշել մաղթեմ զժառանգ եւ զքեռ որդի նորին զՍաղամօնն, որ է տէր եւ հոգաբարձու գործարանին: Եւս առաւել յիշեսջիք զվերոյ գրեցեալ Մելքոնն զՄարգարն եւ զՊետրոսն, եւ զծնօղս նոցունց, եւ զայլ արեան առու մերձաւորս: Եւ ոյք յիշեցէք յիշեալք լիջիք ի Քրիստոսէ. Աստուծոյ. այժմ եւ յաւուրն աներակի. Ամէն: Հայր մեր որ յերկինս»: