ՏԱՂ
ԵԿԵՂԵՑՒՈՅ,
Ի
ՆԵՐՍԻՍԷ
ԿԱԹՈՂԻԿՈՍԷ
Նորազուարճ
խընդութեամբ
բերկրեա`
ցընծալով,
Կոյս
անապական,
հարսըն
պանծալի
Որդւոյ
արքայի.
Դուստըր
վերինն
Երուսաղեմի,
ո~վ
սուրբ
եկեղեցի:
Եկեալ
ի
Սաբայ
դըշխոյ,
բերեալ
խունկս
եւ
ոսկի
Նոր
Սողոմոնի
հաւր
իմաստութեան`
հաւատ,
յոյս
եւ
սէր.
Թագուհի
գերապանծ
վայելչութեամբ
պայծառացեալ,
ո~վ
սուրբ
եկեղեցի:
Րաբունւոյն
շըրթանց
շընորհք
ըզքեւ,
ը~,
սփռեցան,
Թագաւորըն
ցանկացաւ
պայծառ
քո
գեղոյ,
մոռա
ըզտուն
Հաւր:
Հարսն
ի
հեթանոսաց
ընտրեալ
ի
յազգաց,
ո~
վ
սուրբ
եկեղեցի:
Սըրտիւ
ի
սէր
քո
հարեալ
փեսայն
երկնաւոր,
Արեամբ
իւր
գընեալ
մաքրեալս
յանմաքրից
կողին
վըտակաւք.
Դըշխոյ
զարդարեալ
ի
վերջաւորս
յոսկեհուռն,
ո~վ
սուրբ
եկեղեցի:
Եդեալ
ի
հիմունըս
քո
քարինք
պատուականք`
յասպիս,
կարկեհան,
Զդասս
առաքելոցն
եւ
մարգարէից.
Քաղաք
Աստուծոյ
ուրախացեալ
գընացիւք
գետոց,
ո~վ
սուրբ
եկեղեցի:
Սիւնս
եաւթըն
կանգնեալ
ի
քեզ
ճարտարապետն,
Զեաւթնարփեան
շընորհս
պէսպէս
պարգեւաւք
Հոգւոյն
բաժանմամբ.
Տուն
իմաստութեան,
յորում
խառնի
գինին
ուրախարար,
ո~վ
սուրբ
եկեղեցի:
Ի
նոյն
պարիսպ
քո
շինեալ
աշտարակ
ոսկեղէնս.
Պատուար
արծաթի,
դրունք
երկոտասան
մի
մի
մարգարտեայ.
Մայրաքաղաք
վերինդ
Երուսաղէմ,
ո~վ
սուրբ
եկեղեցի:
Երեւեալ
ախճապակըք
քո
բիւրեղ
սառնագոյն,
Ի
նմա
որդիք
լուսոյ
լուսով
կերակրեալ
գառամբն
Աստուծոյ.
Սիոն
լեառն,
յորում
հոգիք
անդրանկաց
գրելոց
ի
յերկինս,
ո~վ
սուրբ
եկեղեցի:
Եկին
ի
հեռաստանէ
որդիք
քո
ցըրուեալք,
Զդըստերըս
լո
ուսովք
բարձեալ
թագաւորք
բերին
ընծայիւք.
Տաճար
նոր,
գերապատուեալ
քան
զառաջինն
ի
փառս,
ո~վ
սուրբ
եկեղեցի:
Րամեալ
ժողովին
ի
քեզ
մանկունք
առագաստի,
Պարեն
ընդ
հրեշտակս
գինեաւ
սուրբ
արեամբն
հացիւըն
կենաց.
Հարսնարան
յաւէժ
հարսանեաց
անմահ
փեսային,
ո~վ
սուրբ
եկեղեցի:
Գոչեա'
ուրախութեամբ,
երբեմն`
ամուլ,
անծին,
Եւ
արդ`
բազմորդի,
քան
զարամբին
ծընար
ազգս
եւ
ազինս.
Մայր
հաւտից
բանաւորաց
եւ
լուսակիզըն
գառանց,
ո~վ
սուրբ
եկեղեցի:
Ստեամբըք
կերակրես
միշտ
ըզմանկունս
կաթամբ
եւ
մեղու`
Հին
եւ
նոր
Կտակարանաւք,
մարմնով
եւ
արեամբ
քո
սուրբ
փեսային.
Մայր
հոգւոց,
երգեմք
ի
քեզ
Երրորդութեանն
ըզփառս,
ո~վ
սուրբ
եկեղեցի: