Տաղեր

ՏԱՂ ՍՐԲՈՑ ՔԱՌԱՍՆԻՑՆ, ՈՐՔ Ի ՍԵԲԱՍՏԻԱ ԿԱՏԱՐԵՑԱՆ, ՏԵԱՌՆ ՆԵՐՍԻՍԻ ԱՍԱՑԵԱԼ

Նոր իմն է հընչիւն ընթերակայ երգոյս,
Երգ ներտաղական յոգնաստեղեան րախճան,
Րախճան պանծալի բազմերանեան քառասնաթիւ սըրբոց:
Սըրբոց վըկայից զինաւորաց թագաւորին երկնից
Ի յերկնակառոյց արարչական Բանին վառեալ սիրոյ,
Սիրով հրաշայնոյ զնիւթ հողեղէն յեղափոխեալ ի լոյս:
Ի լոյս գերազանց գեր ի վերոյ քան ըզբնութիւն եղեալ,
Եղեալ յայս նըշան առաքինեաց անձանց ինքեամբ րաբուն:
Րաբուն հանճարոյ սըրբազանից յոգներամեան գընդից,
Գընդին միայնոյ թիւ քառառաջ ըստ եզակացն ի սմա,
Ի սմա տեսանի խորհուրդ բըրբեալ աւուրց տասանց քառից:

ՓՈԽ

Քառասնից սըրբոց գունդ գումարի այսաւր,
Այսաւր վիմարկի դէմ Բելիար ռամին:
Ռամիցն անմաքրից մարմնոց սըրբոց երկք յաճախեալ աստուստ,
Աստուստ պարարկին ի ծով լըճին սառնասառոյց սուզմամբ:
Սուզմամբ ծովայնոյ աւդ դառնաշունչ հիւսիսայինն որոտ,
Որոտ տարափման յանդիւրական վայրին անձկով ւիւծեալ:
Ւիւծեալք ի յարեանց կապուտատիպ ծովն ի կարմիր ներկեալ,
Ներկեալ վարդագոյն թաթաւելոյ յարեան մարմնոյն վըկայքն:
Վըկայք խաչելոյն միաբանեալ յուսով առ նոյն կային,
Կային աննըւազ բայց ի միոյն եղերական անձին:
Անձինն եղկելոյ տարամերժեալ ի բաղանիս յընթացս,
Յընթացըս գնացիւք աւտարացեալ ի ժողովոց սըրբոց:
Սըրբոց վըկայից սուգ յաճախեալ առ կորըստեամբ նորուն,
Նորուն իսկապէս վախճան կենաց մահու հասեալ առ նոյն.
Առ նոյն նըւագեալ զերգս աւրհնութեան մարգարէին սըրբոյ.
_ Սուրբըդ սրովբէից, մի' բարկասցիս, _ ասեն, _ ի գետըս, Տէ'ր,
Տէր փոքուս հաւտի, զմեզ միացո ի միութիւն ոգւոյ,
Ոգւով բեւեռեա ընդ սըրբութեան սիրոյդ անբաժ ՚ւ իւսմամբ:
Ւիւսեալ լուսոյ ըստ քանութեան պըսակք յերկնուստ ծագեալ,
Ծագեալ ի Հաւրէ արեգականն արդարութեան Որդի,
Որդին անըսկիզբն Հաւր էակից եւ փառակից Ոգւոյն,
Ոգւոյն զաւրութիւն փոխադրելով զայրն աւտար անդ րոտեալ,
Րոտեալ արշաւմամբ արիանայր ի խոր նիրհեալ քընոյ:
Քուն մահու թափեալ, իմանալի դիտմամբ դիմեալ ի լոյս,
Ի լոյս գերունակ զոր նըկատէր առաւելեալ սոցուն:
Սոցուն վըկայից միակրաւնից միաբանեալ ելեալ,
Ելեալ ի լըճէ սայլիւք ղաւղեալ ընթանային ի բոց:
Բոցով սիրայնոյ մանկան վառեալ մայր գերազանց արանց,
Արանց վեհագոյն խրախուսելով ստանձնեալ յուսոյն սիրոյ:
Սիրոյ նըմանեալ մակաբայեան մաւր գերագոյն տարփման,
Տարփմամբ արփենւոյն բոցակիզեալք եւ տապացեալք ի սոյն:
Ի սոյն հուր սըրբեալ զաղտ որ հոգւոյ, մարմնոյ կիզմամբ աստուստ.
Աստանաւր ի դէպ երգաբանի մեզ որ դաւթեան կացուրդ,
Կացուրդ հոգեւոր գեղեցկապանծ աստուածային առած:
Առածն որ երգի, անցաք ընդ հուր գոլով ի ջուր տարեալք,
Տարեալ հոսէին ի ջուրս ըզնոյն բոցակիզեալն աճիւն:
Աճիւնըք սըրբոց փայլատակեալ տարրանային րամեալք,
Րաբունւոյ ազդեալք, հաւաքելով գերպարունակն ետեղ:
Ետեղ մաքրունակ, վայր վայելուչ, զըւարճացեալ ցընծամք,
Ցընծամըք տաւնիւս քառասնաթիւ քառասնաւրեայ աւուրցս:
Աւուր վըկայիցս ընծայեսցուք պըսակողին նըւէր,
Նըւէր այս տաւնի փառըք, պատիւ Երրորդութեանըն միշտ: