Պատմութիւն Հայոց

Յաղագս նորին Յոհաննու:

Սոյն Յոհան եպիսկոպոս որդի Փառինայ, յորժամ երթայր առ թագաւորն Հայոց, խաղալովն զանձն իւր կրթէր յագահութեան, որում ծարաւեալ պասքեալ փափաքէր, սակայն միհանէսք այն էին նորա: Ի չորք անկեալ յոտս եւ ի ձեռս` սողէր առաջի թագաւորացն, եւ զուղտու զձայն ածէր կառաչելով, զօրէն ուղտու այնպէս փարելով: Ընդ կառաչելն ապա մի մի բան խառնելով առնէր ի ձայն կառաչելոյն, ասելով` թէ ուղտ եմ, ուղտ եմ, եւ զարքայի զմեղս բառնամ. դիք ի վերայ իմ զմեղս արքայի, թող բառնամ: Իսկ թագաւորքն զմուրհակս գիւղաց կամ զագարակաց գրեալ եւ կնքեալ` դնէին ի վերայ ողինն Յոհաննու փոխանակ ընդ մեղաց իւրեանց. եւ ի թագաւորացն Հայոց ստացաւ իւր գեւղս եւ ագարակս եւ գանձս յուղտն լինելոյ եւ զմեղսն բառնալոյ ըստ բանիցն: Այսպիսի էր այրս Յոհանս կապեալ յըռժգութեան եւ յագահութեան զամենայն աւուրս կենաց իւրոց. զայսպիսի գործս գործէր վասն ագահութեան, որ չէր արժան: