Բայց
ասեր
են
թէ
դեղերուն
աղէկ
ժամանակն
այն
է
որ
հասել
լինի.
եւ
զտակն
յայն
ժամն
հանել
պիտի
որ
խոտն
ի
կատարելն
հասնի,
եւ
տերեւն
չի
թափի,
եւ
ի
թափիլ՝
կցէ.
զճղերն
յայն
ժամն
առնուլ
պիտի
եւ
կտրել,
որ
ի
կատարելն
հասնի:
Եւ
զտերեւնին
զայն
ժամն
ժողվել
պիտի,
որ
յիր
կերպն
եւ
իւ
յէութիւնն
եւ
գունն
չի
փոխի,
եւ
իւ
բնութենոգն
մնայ,
եւ
ուժն
չի
պակսի.
եւ
չորացնես
եւ
պահես:
Զծաղիկն
այն
ձեռովն
պիտի
ժողվել
յայն
ժամն՝
որ
ի
կատարեալն
հասնի,
եւ
ի
տեղն
չի
չորնայ,
եւ
բնութիւնն
չի
փոխի,
եւ
ուժն
ի
տեղն
մնայ,
եւ
հոտն
չերթայ:
Մրգերն
յայն
ժամ
ժողվել
պիտի,
որ
կատարեալ
հասնի
եւ
քաղցր
լինի.
եւ
զհունդն
յայնժամն
պիտի
ժողովել,
որ
ի
լի
եւ
ի
չորանալն՝
կցէ.
եւ
զամենայն
խոտերն
յայն
ժամն
ժողվել
պիտի,
որ
ի
չորնալ
կցէ
եւ
ի
կատարեալն
հասնի:
Եւ
խէժերն
յայն
ժամն
ժողվել
պիտի,
որ
կապի,
եւ
պնդի,
եւ
չորանայ,
եւ
ամրանայ,
եւ
ի
կատարեալն
հասնի:
Բայց
խոտեր
քաղելն
ան
ատենն
պիտի՝
որ
ամպ
չլինի,
եւ
պարզ
լինի,
եւ
յիստակ.
ո՛չ
խիստ
հով,
եւ
ո՛չ
խիստ
տաք
լինի,
որ
խոտին
զեն
չհասնի
եւ
անվնաս
մնայ:
Եւ
պիտի
որ
անձրեւէն
պահես
զխոտն
որ
չի
վնասէ:
Եւ
զքամուքսն
այսպէս
առնուլ
պիտի:
Եւ
զքամուքսն
յայն
խոտէն
առնուլ
պիտի,
որ
հասնի,
եւ
արեւն
չորացնէ,
եւ
ի
մէջն
օտար
իրք
չի
մնայ
եւ
չի
խառնի:
Եւ
զթարանկուպինն
այսպէս
ճանաչես
եւ
զաղէկն
գիտենաս.
լաւն
այն
է
որ
յիստակ
լինի
եւ
պայծառ,
եւ
թաժայ
եւ
նոր,
եւ
ի
աղէկ
խոտի
վերայ
լինի
ընկել:
Զքարինքն
այսպէս
ճանաչես
եւ
յիմանաս.
որ
պիղծ
յիրք
ի
յինք
չի
խառնի,
որ
չաւիրէ,
եւ
այլ
իրօք
չի
ապականի,
եւ
յիստակ
եւ
աղուոր
ելնէ
ի
տեղացն,
եւ
աղէկ
պահուի,
եւ
յիստակ
եւ
պայծառ
լինի,
եւ
անվնաս
տեղ
դրուի,
որ
յինքն
զեն
չհասնի
եւ
աղէկ
մնայ:
Բայց
այն
որ
բուս
է,
ասացաք:
Եւ
այն
որ
անասնոց
զօդուածքն
է,
զայն
այլ
յիշեմք:
Անասնոց
զօդուածք՝
լաւն
այն
է
որ
առողջ
կենդանու
լինի,
եւ
ամենայն
զաւդուածք
կատարեալ
ի
տեղն
լինի.
պակաս
չի
լինի.
եւ
աղէկ
ատենն
գարնան
եղանակն
է
որ
առնուն
զանասնոց
զօդուածքն.
եւ
այն
որ
չորացնելու
է,
չորացնեն.
եւ
այն
որ
այրելու
է,
այրեն.
զաղելուն՝
աղեն.
եւ
այլ
ամենայն
որպիսութիւն
յիր
տեղն
լինայ:
Եւ
կատարեցաւ
յառաջաբանութիւն
գրոցս: