ՂԸ.
Յայնժամ
գայ
յերկիրս
Հայոց
մարզպան,
որում
անուն
էր
Անդեկան,
այր
խելացի,
մտադիր,
իմաստահայեաց,
որ
գիտէր
ճանաչողութեամբ
որոշել
զիմաստունն
յանմտէն
եւ
զլաւն
ի
վատթարէն։
2
Որոյ
տեսեալ
աւր
ըստ
աւրէ
Հայոց
զտեառնն
Մամիկոնենից
Վահանայ
զիմաստից
զառաջատեսութիւն,
զարդարախոհութիւն,
զաշխարհահոգութիւն,
զքաջութիւն
սրտի,
զդիպողութիւն
պատշաճ
յամենայն
իրս,
ի
բնաւի
զյառաջադիմութիւն,
տեսանէր
եւ
զայն,
թէ
յո՛ր
գործ
եւ
յաւժարեցուցանէր
զինքն,
թէպէտ
եւ
կարի
ի
դժուարինսն`
Տէր
յաջողէր
ի
նորա,
եւ
ամենայն
դիւրաւ
վճարի
եւ
անաշխատութեամբ։
3
Եւ
ընդ
այսչափ
աստուածատուր
իմաստուն
աջողութիւնս,
որ
բնակեալ
էին
ի
զաւրավարին
Հայոց
տեառնն
Մամիկոնենից
Վահանայ,
զամենայն
աւր
ըստ
աւրէ
տեսանելով
Անդեկանն
եւ
զմտաւ
ածելով`
զարմանայր
ի
միտս
իւր
ի
ծածուկ
եւ
ըստ
բարեսէր
մտաց
իւրոց
ուրախանայր։
4
Սիրէր
զնոյն
Անդեկանն,
եւ
ի
դուռն
ամենայն
աւագանւոյն
դրանն
ստէպ
եւ
իւրոց
սիրելեաց
զիմաստալից
միտսն
առնն
ծանուցանէր,
տայր
գիտել
եւ
թագաւորին
Վաղարշու
լիով
զամենայն։
յաշխարհէս
Հայոց
եւ
ինքն
Անդեկանն
ի
դուռնն`
զամենայն
աջողութիւնս
զաւրավարին
Հայոց
Մամիկոնէից
Վահանայ
ընդ
թագաւորին
Վաղարշու,
առաջի
ամենայն
դրանն
աւագանւոյն,
յոյժ
զարմանա
լով,
թէ
«Եւ
յամենայն
այդպիսի
լաւ
,
զոր
իմ
առ
ձեզ
բազում
անգամ
գրեալ
էր
եւ
այժմ
ինձէն
ասացի,
առաւելապէս
եւ
աւր
քան
զաւր
լինէր
տեսանել
աճեցեալ,
եւ
ոչ
փոքր
ինչ
երբէք
նուազեալ
ի
նմանէ
զսոյն
։
6
Յաղագս
որոյ
համարձակիմ
առաջի
ձեր
ասել
յայտնապէս,
թէ
աւելի՛
ձեզ
եւ
անդէպ`
ա՛յլ
մարզպան
կացուցանել։
7
Քանզի
այլ
մարզպան
որ
երթայ
Հայոց`
նախ
եւ
առաջին
զայն
խրատ
չունի`
զոր
այրն
այն
ունի.
զի
յո՞ւմ
այնչափ
շնորհ
եւ
աջողակ
խորհրդականութիւն
,
բայց
ի
ձէնջ,
որ
էք
եւ
քան
զմարդկային
բնութիւնս
ի
վեր.
այլ
ոք
ի
մարդկանէ,
համարձակապէս
ասեմ,
թէ
սակաւ
ոք
է
որ
համեմատ
է
նմա։
8
«Եւ
դարձեալ`
աւտար
մարզպանն
որ
երթայ
յաշխարհն
Հայոց`
աշխարհն
մեծ
է,
յամս
երկուս
եւ
երիս
հազիւ
կարէ
ճանաչել
նախ
զիրս
աշխարհին,
զդիւրն
եւ
զդժուարն,
ապա
զմարդիկ
աշխարհին,
զլաւսն
եւ
զվատթարսն,
զապիրատսն
եւ
զպիտանիսն,
եւ
վարելով
ըստ
անգիտութեան
խառն
ի
խուռն`
ոգւոց
շատ
ծանր
լինի։
9
Իսկ
նա,
զի
բնիկ
ի
յաշխարհէն
է`
զամենեսեան
ի
յականէ
ճանաչէ,
եւ
զլաւսն
առ
ունի
եւ
զանպիտանս
առ
յետինս։
10
Առաւել
եւս
որ
լինի
յիրացն,
զոր
ես
ասեմ
ձեզ.
մարզպանն
պարսիկ
որ
երթայ
յաշխարհն`
կնաւ
երթայ
եւ
որդւովք,
դրամբ
եւ
սիրելովք,
ծառայիւք
եւ
աղախնեաւք.
եւ
այնք
ամենեքեան
թէ
զԱրեաց
զռոճիկ
ուտեն`
չէ
սա
կաւ
ծախսն,
եւ
թէ
զաշխարհին
ուտեն`
շատ
վտանգ
հասանէ
աշխարհին
մարդկան։
11
Իսկ
նա
թէ
լինի`
զիւր
տանն
համբար
ուտէ,
եւ
ամենայն
յարքունի
գանձ
համարի,
եւ
արքունի
իրաց
աւգուտ
լինի։
12
Ես
յառն
ի
լաւութիւն
հայելով
եւ
յաջողակութիւն,
ի
բազում
ժամուց
խորհելով
ի
միտս
եւ
լաւ
համարելով
աշխարհին
իրաց
եւ
արքունի`
համարձակեցայ
ասել։
13
Խորհել
զարժանն
եւ
առնել`
դուք
գիտէք,
եղբարք»։
,
եւ
մեծաւ
գովութեամբ
առ
լաւսն
կալան
զԱնդեկան,
որպէս
զայր
տիրասէր
եւ
աշխարհաշէն։
