ՉՈՐՐՈՐԴ
ՏԱՂԱՇԱՐՔ
Ա.
Արծիւն
ի
հավան
ելեր
ու
կ՚ասէ
թ՚
Այդ
ի՜նչ
աճապ
է,
Թեպուր
մ՛իմ
թեւէս
ընկեր՝
նետ
եղեր
ու
զիս
կը
խոցէ։
Բ.
Մահալօքս
ի
վար
կուգ՚ի,
լօք
տեսայ
չոր
գանկ
մը
ձըգած.
Ոտօքս
ալ
թապալ
տըւի,
նա
յերեսս
ի
վեր
ծիծաղաց.
«Ես
ալ
գէմ
մանուկ
էի՝
ի
մանկանց
մէջըն
կանգընած.
Ես
այլ
եմ
գերի
գընած,
ի
ներքեւ
հողին
զընտանած,
Զկըղպակն
ի
վերայ
զարկած,
ըզբալլիքն
յայլ
երկիր
տարած։
Գ.
Հընցեղ
կու
հանէ
սըրտիս,
որ
հանգնիմ
ես
այլ
մազեղէն,
Հանգնիմ
ի
լեռներն
ընկնիմ,
լօք
ուտեմ
զամէն
խոտեղէն.
Կասկած
կայ
ի
յիմ
սըրտիս,
զարհուրի՜մ
ես
ի
մահուանէն.
Վախեմ
թ՛աներէց
մեռնիմ
տանին
թաղեն
անօրէն։
Դ.
Մըտիկ
ցորենին
արէ՛ք,
որ
ի
մէջն
ի
վար
կիսած
է.
Շատ
կէսն
մարմինն
է
կերեր,
եւ
քիչ
կէսն
հոգւոյն
դըրած
է.
Մարմին
է
դարձեր
ու
ցորեն
ի
յոտն
կու
տանի
(?).
Այնչափ
առեւդիր
կ՚անեն,
զիր
մահուն
օրըն
չըգիտէ։
Ե.
Յաշխարհս
ես
ի
ժուռ
եկայ,
չըգըտայ
ըղորդ
սիրելի.
Ըզխելքս
ի
վերայ
բերի,
զբազուկս
արի
սիրելի.
Քանի
բազկիկս
ի
բանի,
շատ
եղբայր
ու
շատ
սիրելի.
Բազկիկս
ի
բանէ
ընկնի,
ո՛չ
եղբայր
եւ
ո՛չ
սիրելի։
Զ.
Մարդն
որ
հասրաթով
լինի
ու
չուզէ
որ
տունն
աւիրի,
Թող
բոզէն
ի
զատ
կենայ
եւ
գինուն
ի
պէլէն
չընկնի.
Ասողին
լըսող
պիտի,
խուլ
ի
շուն
զանգակ
չըպիտի.
Խուլ
էշն
յախոռն
է
կապած,
խոշոր
աչք
ու
լոյս
ինք
չունի։