Ծիածան.1903-1906

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
33. ՍԻՐԵՐԳ
       Ճառագայթի պէս ոսկեվարս ու նրբին,
Երբոր ճամբէն կ'անցնի հըպարտ, լուսարագ,
Բան մը սրտէս կ'ըլլայ բոցին պատարագ
Իր աչքերուն` ուր կը մոռնամ ես արփին:
       Երազային, ծաղիկի պէս նրբաւոր,
Երբ կը ժպտի պատուհանին ետեւէն,
Թռիչներ հոգւոյս մէջ լուսաբաղձ` կը թեւեն
Խօլ անուրջով կապոյտներու հեռաւոր:
       Ու երբ կ'երգէ ջութակին հետ սարսըռուն
Մեղմածաւալ հեշտերգն իրեն ցայգային,
Կարծես աչքերն իր լուսափաղփ կը նային
Տենդոտ պահին` մէջն իմ հոգւոյս ալքերուն: