Ե.
գլուխ:
Թէ
զի՞նչ
էդատաստան
եւ
ո՞րոց
եւ
ո՞ւմ
պարտ
է
վստահանալզդատաստան:
Կոչի
անունդ
յիրաց
եւ
իտեղւոյ.
ԴԱՏ
-
որ
է
քննել,
ԱՍՏԱՆ
-
որ
է
տեղի:
Եւ
թէպարզ
իմանալ
կամիցիս`
ԴԱՏԱՍՏԱՆ
-
քննելոյ
տեղի,
յորում
տեղւոջ
քննէ
դատաւորն
զիրս
եւ
զբանսկռուողացն
ընդ
միմեանս.
եւ
կամ
ԴԱՏԱՐԱՆ
-
որ
էքննարան.
զի
բազում
են
յանուանքդ
այսպէս,
որպէս
-Հայաստան
կամ
Ասորեստան,
եւ
այլ
այսպիսիք:
Եւ
դատաստան
ո՞ւմ
է:
Յառաջ
ասացաւ
թէ
մարդկան
է.
բայց
երեք
են
որով
վարին
մարդիկ
-
չար,
եւ
բարի,
եւմիջակ:
Արդ`
որ
յայտնի
բարի
մարդիկ
են
եւ
չզրկեն
զոք,
նոցա
չէ'
պիտոյ
դատաստան.
եւ
ո'չ
որ
յայտնի
չարք
են`գողք
կամ
աւազակք.
այլ
որ
միջակն
են`
որ
ունինդատախազութիւն
կամ
կարծեօք
իրս:
Որպէս
Սողոմոնզերկուց
կանանցն
զկարծեօք
դատաստանն
քննէր.
եւԴանիէլ
զծերոցն
ստութեամբ
զասացեալսն
յայտնէր.
եւՔրիստոս
ի
գալստեանն
իւրում
աջակողմեան
յայտնիարդարոցն
ասէ
-
եկայք
օրհնեալք
Հօր
իմոյ,
եւձախակողմեան
յայտնի
մեղաւորացն
ասէ
-
երթայք
յինէնանիծեալք
ի
հուր:
Ուստի
յայտ
է
յայսմանէ
թէմիջակացն
է
դատաստանն.
եւ
միջակք
ասինապաշխարեալքն
զմեղս,
որոց
կշռէ
զմեղսն
եւզապաշխարութիւնն
եւ
որ
առաւել
լինի`
այն
տանի
զվճիռն:
Նոյնպէս
եւ
ի
դատաստանս:
Եւ
արդ`
պարտ
է
դատաւորինհմուտ
լինել
եւ
քաջուսումն,
եւ
հանճ
արեղ,
եւ
գիտունՍուրբ
Գրոց
եւ
ամենայն
մարդկային
իրաց,
զի
անսխալզդատաստանն
առնիցէ:
Պիտոյ
է
եւ
կատարեալ
գոլհասակաւն,
եւ
ուշիմ,
մտաւոր
եւ
զգաստ,
զի
մի'
յոչիմանալոյ
ի
հարկէ
սխալանս
ինչ
գործիցի:
Զի
թէյամենայն
փոքր
արուեստս`
որ
ոչ
է
հասու
ոչ
կարէգործել,
ո'րչափ
եւս
առաւել
ի
մեծ
գործսդատաւորութեան,
որ
Աստուծոյ
վայել
է.
զի
դատաստանառնել
Աստուծոյ
գործ
է,
զի
Նա
է
ճ
շմարիտ
դատաւոր,
եւայլ
դատաւորք
նման
նմա
կոչին:
Ուստի
պարտ
էամենայնիւ
գիտուն
եւ
զգաստ
եւ
հանճ
արեղ
լինել
եւանաչառ,
զի
մի'
թիւրիցէ
զդատաստանն
Աստուծոյ
եւդատապարտեսցի
ի
Նմանէ:
Եւ
թէ
ու՞մ
պարտ
է
տալ
զհրաման
դատաւորութեան:
Յօրինացն
յայտնի
էինդատաւորքն,
մարգարէքն
եւ
քահանայքն,
որ
յԱստուծոյընտրեցան.
եւ
ի
նոցանէ
ընտրեալ
ծերք
եւ
իմաստունդատաւորք:
Լինին
եւ
պատահմամբ
թագաւորք
եւ
իշխանքդատաւորք
դատել
զաշխարհական
դատաստանս:
Եւ
արդ`
մեզայսպէս
լիցի.
զի
ի
տեղւոջ
յորում
լիցի
քրիստոնեայթագաւոր
կամ
իշխան
-
նոքա
զաշխարհի
դատաստանսհոգայցեն
ատենիւ
եւ
իրաւամբք.
իսկ
զեկեղեցւոյդատաստան
եպիսկոպոսն
հոգասցէ
վարդապետականվարժմամբ
եւ
երկու
կամ
երեք
կատարեալ
արամբք
ընդնմա
ի
դատաստանի:
Եւ
ի
տեղւոջ,
ուր
ոչ
իցեն
թագաւորկամ
իշխանք,
պարտ
է
յեպիսկոպոսն
տալ
զսա
յաւանդ,
զիզամենայն
դատաստանս
նոքա
հոգասցեն:
Բայց
մի'
ոքհակառակ
կացցէ
բանիս
թէ`
են
յեպիսկոպոսաց,
որ
տգէտքեն
եւ
արծաթով
ընտրած,
գիտեմ
զայս
ես:
Բայց
զի
ունինզաստիճ
անն
եւ
ամենայն
հոգւոց
պատասխանի
պարտինԱստուծոյ,
նոյնպէս
եւ
այսմ
տացեն:
Եւ
վերագոյնասացաւ
զի
վարդապետօք
արասցեն
դատաստան.
եւ
թէ
այսոչ
իցէ
արասցեն
գիտնական
քահանայիւք
եւտանուտերօք.
եւ
զի
թէ
ինքն
տգէտ
իցէ,
ի
նոցա
վճ
ռէնուսցի
զդատաստանն,
զի
անբամբաս
եւ
հաւանական
լիցիիրաւունքն: