ՃԻԲ.
ՅԱՂԱԳՍ
ԴԱՏԱՍՏԱՆԱՑ
ՀՈՎՈՒԱՑ
ԵՒ
ԱՆԴԷՈՐԴԱՑ:
122.
«Եւ
հովիւք
եւ
անդէորդիքըստ
սովորութեան
գաւառաց
զանազանին
ի
վարձս.
սակայն
ճ
շգրտութիւնն
որպէս
կարգեալ
եղեն
պահեսցիի
նոսա:
Արութեամբ
զգուշացեալք
լիցին
եւ
եթէ
պատահիգազանաբեկ
լինել,
յորժամ
չիցէ
ի
ծուլութենէ,
վկայ
իգէշն
ածցէ
եւ
անպարտ
է:
Եւ
եթէ
չիցէ
մերձ
եւ
պատճ
առանհոգութիւնն
իցէ
եւ
կամ
այլ
ինչ,
որ
թէ
պատահեալ
էրմերձ`
անվնասելի
էր,
դատաստանաւ
է
վճ
արել
նոցա
կա'մբովանդակ
եւ
կա'մ
ընդ
կիսոյ .
բովանդակ
-
եթէ
բնաւինյանփութութենէ
եղեւ,
եւ
ընդ
կիսոյ
-
եթէ
խառն
ինչ
էրյակամայից
եղեալ
վնաս,
եւ
ի
վարձէ
մի'
զրկիցին:
Իսկեթէ
ի
ծուլութենէ
եւ
յայլոց
այդպիսեացդ
պատճ
առացգողասցին,
դատաստանաւ
է
վճ
արել.
իսկ
ոչյայդպիսեացդ
եղեալ
եւ
բնաւին
յակամայից,
անպարտ
է:
Իսկ
եթէ
իւր
գողացեալ
եւ
ի
յայտ
եկեալ
ըստ
օրինացնպարտ
ի
վճ
արել:
Այլ
հարեալն
եւ
սպանեալն,
վճ
արեալլիցի,
ի
քարէ
կամ
ի
գաւազանէ
նմանապէս
եւ
բեկանելն,
կամ
զյղի
հարկանելն
եւ
վնասելն:
Ըստ
այնմ
լիցի
եթէ
իվայր
ելեալ
մեռցի,
յորժամ
անփոյթ
արար
եւ
մերձ
ոչէր:
Դոյն
լիցի
եւ
ձիաստածից
եւ
այլոց:
Իսկ
զմիմեանսհարեալ
եւ
սպանեալ
ըստ
օրինացն
դատիցիե: