ՊԱՏԱՍԽԱՆ
ԱՌՎԵՐԻ
ՁԱՅՆԵԱԿԻՆ
Ինչո՞ւ
այսպէս
կը
մրմնջես
գաղտնապէս
Թէ
հոգիիդ
մէջ
ծընած
սէրն
անմոռաց
Անդարման
ախտ
մ՚է,
թէ
լըռել
պէտք
է
քեզ
Ու
թէ
նէ
քու
սէրէդ
ոչինչ
չէ
գիտցած
։
Բնա՜ւ
չէիր
կրնար
անցնիլ
դուն
անտես
Եւ
պէտք
չէիր
քեզ
նըկատել
մենակեաց.
Սիրելագոյն
հոգիները
մերթ
այսպէս
Չկրնալով
հայցել՝
ոչինչ
չեն
գըտած
։
Աստուած
մեզի՛
պարգեւեց
սիրտ
մ՚զգայուն.
Եւ
շատ
քաղցր
է
լսել
է՛ն
պարզ
կնկայ
քով՝
Իր
քայլերէն
ծընող
մրմունջը
սիրոյն
։
Նէ՛
որ
կ՚ուզէ
մընալ
Պարտքին
իր
հըլու,
Յուզուեցաւ,
երբ
կարդաց
քերթուածն
լի
ի՛րմով,
Լուռ
հասկցաւ,
բայց
…
Կը
քաշուէր
ըսելու
…
։