ԶԳԱՑԱԿԱՆ
ԽՕՍԱԿՑՈՒԹԻՒՆ
Հին
պարտէզին
մէջ
սառած,
ցուրտ,
մենարա՜ն,
Քիչ
մ՚առաջ
անցան
երկու
կերպարան
։
Աչքերնին
մեռա՜ծ,
թո՜յլ
է
շրթունքնին,
Խօսքերնին
հազիւ
երբեմն
կը
լսուին
։
Հին
պարտէզին
մէջ
սառած,
ցուրտ,
մենարա՜ն,
Արթնցուցին
անցեալն
երկու
ուրուական
։
-Հին
օրերու
մեր
հիացումն
կը
յիշե՞ս
։
-Ինչո՞ւ
ուրեմն
զայն
մտքին
մէջ
կը
ձգես
։
-Սիրտըդ
տրոփէ՞
երբ
իմ
անունս
լոկ
հնչէ
։
Երազի
մէջ
տեսնե՞ս
հոգին
իմ
միշտ
։
-
Չէ՛
։
-Երջանկութեան
ա՜հ
այն
օրէն
հրճուալի՝
Ուր
բերաննին
միացնէինք
։
-
Կարե՜լի
։
-Ի՜նչ
մեծ
էր
երկինք,
որքա՜ն
մեծ
էր
յոյս
։
-Յաղթուած
փախա՜ն՝
յոյսն
երկինքին
մէջ
անլոյս
։
Այսպէ՜ս
գնացին
վարսակներուն
մէջ
անբեր.
Գիշերը
միայն
լըսեց
իրենց
այդ
խօսքեր
։