Արդ
ի
դառնալն
Ղարսայ
մեծի
Խանին
եւ
ծանր-ծանր
գալ
ի
կողմանս
Արարատու
եկեալ
եհաս
ի
յԱպարան՝
ի
Շիրաղալայ
կոչեալ
տեղի:
Եւ
զօրքն
սփռեցան
մինչ
ի
Կարբի,
եւ
Աշտարակ
եւ
յՈւշական:
Եւ
յուշ
արարին
ինձ
իշխանքն
մեր,
որք
կային
ի
բանակին,
եւ
Մէլիքջան
քալանթարն,
թէ՝
«Հարկ
է
գալ
քեզ
ի
տեսութիւն
Խանին
ընծայիւք
եւ
պատրաստութեամբ»:
Որ
եւ
ելեալ
անյապաղ
Ե
(5)-
Զ
(6)
վարդապետօք
եւ
նուիրօք
ըստ
կարողութեան
մայիսի
ԻԷ
(27)
որ
էր
հոգեգալստեան
երրորդ
օրն
երեքշաբթի,
եւ
հասայ
ի
նոյն
օրն
ի
Յոհանավանքն:
Եւ
չորեքշաբթի
գնացինք
ի
յԱպարան՝
ի
կողմն
Շիրաղալայ
կոչեցեալ
տեղւոյն
մերձ:
Որ
եւ
ազդեցին
Խանին
վասն
մեր,
եւ
ետուր
հրաման
նասաղչի
պաշուն՝
Ապդուլ-հասան
բեկին,
ղօնաղ
առնուլ
զմեզ:
Եւ
գնացեալ
առ
նա
հանգեաք
զայն
գիշերն:
Իսկ
լոյս
հինգշաբթի
վաղ
քաջ
ընդ
առւօտն,
մինչ
կամէր
լուել,
տարան
զիս
ի
դէմ
իւր
ընծայիւք:
Եւ
գնացեալ
իմ
բարեւեցի
եւ
շնորհաւորեցի
զգալուստ
իւր:
Որ
եւ
ինքն
եւս
ասաց.
«Խօշ
կէլտին
Խալիֆայ
նիճէ
սէն:
Չաղ
սէն։
Տէ
աթլան
Խալիֆայ
կէտէք
իլէրի»:
Եւ
առժամայն
ձիաւորեալ
ինքն
գնաց
զօրօքն
իւրովք
եւ
բանակն՝
զկնի:
Եւ
ետուր
ինձ
զինուորս
իւր
սպասաւորացն,
որ
անկեալ
առաջի
իմ
տարան
եւ
զիս
զկնի
իւր: