Յետ
յուղեւորելոյ
զտղայսն
ի
սուրբ
Կարապետ
առաջիկայ
երկուշաբթին,
որ
էր
օգոստոսի
ԻԷ
(27),
հրաման
ետ
սպասաւորացն
պատրաստութիւն
տեսանել
առ
ի
գնալ
ի
վանորայսն:
Քանզի
ասաց,
թէ՝
«Եւ
իմ
սիրտս
կարի
նեղացեալ
է,
զի
հեռուն
հետէ
ի
դուրս
չեմ
ելեալ»:
Եւ
առեալ
զիս
ընդ
իւր
եւ
զայլս
ի
վարդապետացն՝
աւելի
քան
զԺ
(10),
եւ
այսպէս
ուրախութեամբ
գնացինք:
Նախ՝
ի
Յոհանավանքն
զի
առաջնորդն
Յոհանավանից՝
Յակոբ
վարդապետն,
եկեալ
հրավիրեաց
զվեհն
վասն
օծման
նորաշէն
խորանին
եւ
սեղանոյն,
որ
նորոգեալ
էր
հիւսիսակողմն
մեծի
տաճարին,
որ
էր
շինեալ
եւ
նա
ի
սրբոյն
Գրիգորի՝
մեր
Լուսաւորչին,
եւ
ամփոփեալ
անդ
ի
մասանց
եւ
ի
նշխարաց
սրբոյն
Յամլորդույն:
Որ
մեծաւ
հանդիսիւ
օծեցաք
զսեղանն
ի
միասին:
Եւ
յետ
հոգեւոր
եւ
մարմնաւոր
ուրախութեան՝
Բ
(2)-Գ
(3)
օր
կենալոյն
զկնի,
գնացինք
ի
Սաղմոսավանք,
եւ
ի
Լուսաւորչայ
անապատն
եւ
ի
միւս
փոքր
անապատն:
Եւ
ապա՝
ի
յՈւշի՝
սուրբ
Սարգսայ
վանքն:
Եւ
մինչ
էինք
անդ,
եկն
եւ
մէլիքն
Երեւանայ՝
Յակոբջանն,
զի
խնդրեալ
էր
զնա
վեհն:
Եւ
ի
նոյն
աւուրս
եկն
սայի
մի
ի
Թիֆլիզոյ
եւ
եբեր
զրոյց
եւ
գիր,
եթէ՝
Իսակ
փաշայն,
զԱշխալ
բէկն
որ
էր
մէլիք
Թիֆլիզոյ՝
ի
մէր
ազգի,
վասն
ոչ
ինչ
պատճառի
ետ
խեղդել
զնա
եւ
առաջի
դռանն
արկանել՝
մինչեւ
էառ
ԾՌ
(50000)
ղուռուշ,
եւ
ապա
ետ
հրաման
թաղել:
Իսկ
ի
միւս
օրն
գնացեալ
ի
Փարպի
ըստ
խնդրոյ
իմոյ:
Եւ
անտի
դարձաք
ի
Կարբի՝
ի
տուն
պարոն
Խաչատուրին
եւ
պարոն
Ղազարին,
մնալով
անդ
գիշեր
մի:
Եւ
ապա
եկինք
ի
Մուղնի
սուրբ
Գէորգայ
վանքն:
Էր
ընդ
մեզ
եւ
մէլիք
Յակոբջանն՝
տկար
գոլով:
Եւ
մնացինք
զգիշերն:
Իսկ
ի
լուսանալն՝
յետ
սրբոյ
պատարագին
եւ
ճաշոյն,
իջաք
ի
յՕշական:
Եւ
մելիքն
գնաց
Եղուարդով
Երեւան:
Եւ
գիշերն
մնացանք
յՕշական
եւ
յայգն
չուեալ
հասանք
ի
սուրբ
Էջմիածին: