Պատմութիւն

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

Արդ ի դառնալն Ղարսայ մեծի Խանին եւ ծանր-ծանր գալ ի կողմանս Արարատու եկեալ եհաս ի յԱպարան՝ ի Շիրաղալայ կոչեալ տեղի: Եւ զօրքն սփռեցան մինչ ի Կարբի, եւ Աշտարակ եւ յՈւշական: Եւ յուշ արարին ինձ իշխանքն մեր, որք կային ի բանակին, եւ Մէլիքջան քալանթարն, թէ՝ «Հարկ է գալ քեզ ի տեսութիւն Խանին ընծայիւք եւ պատրաստութեամբ»: Որ եւ ելեալ անյապաղ Ե (5)- Զ (6) վարդապետօք եւ նուիրօք ըստ կարողութեան մայիսի ԻԷ (27) որ էր հոգեգալստեան երրորդ օրն երեքշաբթի, եւ հասայ ի նոյն օրն ի Յոհանավանքն: Եւ չորեքշաբթի գնացինք ի յԱպարան՝ ի կողմն Շիրաղալայ կոչեցեալ տեղւոյն մերձ: Որ եւ ազդեցին Խանին վասն մեր, եւ ետուր հրաման նասաղչի պաշուն՝ Ապդուլ-հասան բեկին, ղօնաղ առնուլ զմեզ: Եւ գնացեալ առ նա հանգեաք զայն գիշերն:

Իսկ լոյս հինգշաբթի վաղ քաջ ընդ առւօտն, մինչ կամէր լուել, տարան զիս ի դէմ իւր ընծայիւք: Եւ գնացեալ իմ բարեւեցի եւ շնորհաւորեցի զգալուստ իւր: Որ եւ ինքն եւս ասաց. «Խօշ կէլտին Խալիֆայ նիճէ սէն: Չաղ սէն։ Տէ աթլան Խալիֆայ կէտէք իլէրի»: Եւ առժամայն ձիաւորեալ ինքն գնաց զօրօքն իւրովք եւ բանակն՝ զկնի: Եւ ետուր ինձ զինուորս իւր սպասաւորացն, որ անկեալ առաջի իմ տարան եւ զիս զկնի իւր: