Մատեան ողբերգութեան

Ա

Արդ, այդ գումարտակ վերադասեցեալ բարեշնորհութեան
Քոցդ պարգեւաց առ իմս երախտիս,
Ո'վ ամենագութ, բարերար, գովեալ եւ ամենազաւր,
Թէ եւ սակաւք շարագրեցան աստանաւր եդեալ,
Այլ արքայազունք են, իշխանականք ինքնակալութեանց,
Որդիք զաւրութեանց, ծնունդք վեհից,
Մեծափառք, լուսանորոգք եւ հրաշապատիւք:
Յաղթողական վերամբարձութեամբ դրաւշիւք հռչակեալ`
Ըստ գլխոց գլխոց պսակապաճոյճ գեղազարդելոց,
Բերեալ ընդ ինքեանս անթիւ պետութիւնս աւրհնաբանողաց,
Համբոյրս, հեզս, երջանիկս եւ խաղաղականս
Աստուածային հարազատութեանց այնոցիկ նահանգաց,
Զորոց մարգարէն մաղթեաց, ասելով`
Զարթո', Տէր, զզաւրութիւնս քո եւ ե'կ կեցուցանել զմեզ, -
Որք յոյժ զաւրեն հալածել զմեղս
Եւ զանյուսութեանն կարկուտ հալել եւ փախուցանել,
Քան թէ նախամարտիկն զինուորութիւն երկնային պարուն`
Զգիշերավարն խաւարասէր, սկզբնաներհակ բարւոյն Աստուծոյ:
Քանզի եւ զբնաւն այսքանեացս ձրից,
Որ ի բարձրելոյն ինձ անձրեւեցաւ`
Տկարիս, թշնամւոյս եւ ապախտաւոր ծառայիս, _անճառ է ասել.
Իսկ եթէ համարձակեսցի ոք զաւրել խաւսել
Զսակաւս ի բազմացն, քան թէ զիսկութիւն համանգամայնիցն`
Առ այսոսոիկ զառաջին նիւթն յիշելով, յորմէ հաստեցաւն,
Իբր զտկար ոք նկուն ի զաւրաւորէ մեծէ հերքեալ պարտեսցի:

Բ

Այլ թէպէտ եւ այսպէս գրեցի,
Եւ դարձեալ զնոյն վկայեմ
Առ թերի խակութիւն հողոյս
Եւ կատարելութիւն հաստողիդ
Եւ առ բարիսն իմ չարժանութիւն, -
Սակայն ամենալոյս, աննախանձ եւ բազմազեղուն
Գովեալ արարչութեանդ զաւրեղութեան վանեալ են կարծրութիւնք
Արտաբերութեան սրտի բանսարկուին,
Որ քարին առակաւ յուսահատն վհատութեան,
Սպառմամբ խոպանման աղբերացս երկուց,
Որ ի զգայականս Եդեմայ բղխեալ պատրաստեաց տնկողն,
Զի ոռոգեալ ծաղկեսցի նովաւ,
Որ ի յիս բարեգործութեան կենսատունկն դրախտ:
Ահա մի' ցամաքութեամբ արտասուացս
Աղանդահնար պատրանաւք չարաչար խորամանկեսցէ
Վերստին հանել ի փափկութենէ նախնում վիճակին:
Իսկ յորժամ կացցէ Աստուած, համբարձեալ հրաշիւք արուեստից,
Ի մէջ աստուածոց հաշտարանացն խաղաղութեամբ`
Բարձեալ ընդ ինքեան զշնորհացն կտակ, -
Առ որ ամենայն վնասակարութիւնք խարդախութեանց
Եւ կարճմտութիւնք սրտնեղութեանց,
Իբր ընդ վիմեղէն լերին պնդութեան բախեցեալ, ցնդին`
Ջրոյ աւրինակաւ սակաւու հեղեալ
Եւ կամ հողոյ խորտակմամբ փշրեալ:

Գ

Արդ չեւ իմ կշտամբանքս, ըստ ձայնին Յոբայ, ի մարդկանէ իցեն,
Այլ յամենատես աչաց վերին հրամանիդ,
Մտեալ ընդ խղճիս տագնապ երկիւղիս,
Սոսկամ սասանեալ յամենայն կարծեաց:
Ապաւինիմ եւ արդ անձամբ բեկելով
Ի յոյսդ հաստատութեան կենդանի, անեղծ,
Զի ողորմութեամբ նայեցեալ ի յիս,
Իբր ի պարտաւոր կորստեան պատժոց,
Առաջի բարերարութեան երկնայնոյդ
Յանդիման եղեալ ապաձեռն անթոշակութեամբ,
Զքոյդ երախտիս անպատում փառաց
Բերելով ընդ իս` յուշ քեզ արկանեմ,
Որ ոչ մոռացմամբ զբաղեալ` նիրհես
Եւ ոչ թարթափմամբ աչաց ընդմիջեալ` զհեծութիւն կրից անտեսես:
Վերացո' յինէն, աղաչեմ զքեզ,
Խաչիւդ լուսոյ զխեղդ վտանգիս,
Հոգարկութեամբ տրտմութեանդ` զտարակուսելի տխրութիւնս,
Փշանիւթ պսակաւն` զբողբոջ մեղացս,
Զարկուածով գանին` զհարուած մահուս,
Ապտակին յիշմամբ` զկարիս ամաւթոյս,
Թշնամանաւք թքոյն` զանգոսնելի գարշութիւնս,
Լեղւոյն ճաշակմամբ` զհոգւոյս դառնութիւն:

Դ

Ահա քո են այս ամենայն բարութիւնք անբովանդակելիք,
Աստուծոյ միոյ միածին Որդի,
Առ որովք զչարութիւնս իմ յիշատակեալ`
Զամէնաւրհնեալ անուն քո կարդամ
Բարձր աղաղակաւ, իմանալեացս պաղատանաւք:
Տե'ս ի խոստովանութիւն զղջման պարտութեան ամաչեցելոյս
Եւ տո'ւր ողորմութիւն որդւոյս սատակման մահուն անմահի,
Զի ի բազմութեան իմոցս մեղաց, վերստին կրկնեալ
Նովին աճեցմամբ առաւելութեամբ, քո ողորմութիւնդ աւետարանեսցի`
Հռչակեալ հնչմամբ ահաւորութեան յերկնի եւ յերկրի:
Եւ քեզ ընդ Հաւր, Հոգւովդ Սրբով փա~ռք յաւիտեանս:
Ամէն: