Մատեան ողբերգութեան

Ա

Աւրհնեալ Տէր Յիսուս ընդ Հաւր`
Ի կամս հաճութեան Հոգւոյդ քո Սրբոյ,
Եւ աւրհնեալք ամենայն առ ի յաւրհնելոյդ աւրհնեցան,
Աւրհնեալ միայն Որդի աւրհնելոյ,
Չիք իմ թագաւոր իշխեցող շնչոյս, բաց ի քէն, Քրիստոս:
Այս է աւրհնութիւն Յակոբայ, ասէ Եսայի,
Յորժամ բարձից զմեղս նորա:
Արդ, ողորմեա'ց ինձ, Տէր բարեգութ,
Ըստ նախնիդ քո սովորութեան
Եւ աւրհնեա' զանաւթս քո բանական,
Ըստ ձայնին Դաւթի եւ ըստ Մովսեսի,
Զի բանիւդ քո փրկութեան ժամանեալ`
Հասից քաւութեան` աւրհնեալ առ ի քէն:
Աստուածապէս ինձ հրաշագործեա',
Ողորոմած արքայ երկնաւոր,
Որպէս անկելոցն ի բազմաժամանակեայ մահճացն խշտիս`
Ժողովեցելոցն ի սրահին Բեթհեզդայ,
Յորոց մի էր եւ կրկին թերահաւատն,
Երից տասանց եւ ութի միոյ ամաւք ախտացեալ յաւդիցն լուծմամբ,
Որում ոչ անխայեցեր զբժշկութեանն ձեռնտուութիւն`
Իբր գիտելով զանբոյժ չարութիւնն,
Որ նիւթեացն քեզ յաւուր մատնութեան
Դառն գիշերին տիրամարտութեան`
Երախտաւորիդ, մեծիդ եւ բարերարիդ:

Բ

Որ թէպէտ կանխաւ իմն զգուշացուցեր,
Թէ` Մի' մեղանչեր, զի մի' կրկնեսցին կրկին քեզ չարիք, -
Ոչինչ վերջացաւ լինել ձեռներէց
Սկզբնաւոր անհամբուրելի` դատողացն զքեզ ի խաչին:
Եւ դու այնպիսւոյ անյարիր ջատուկ,
Մահու ծնկեցեալ չարաշուք առն ողորմեցար,
Անճառ բարութիւն, սխրալի մարդասիրութիւն,
Սարսափելի ներողութիւն, սոսկալի երկայնմտութիւն,
Անբաւելի քաղցրութիւն, փառատրելի հեզութիւն:
Որ միշտ յաղթիս ի գթութենէ, եւ ոչ թշնամանիս,
Պարտիս յողորմութենէ, եւ ոչ պարսաւիս,
Բռնադատիս ի մարդասիրութենէ, եւ ոչ անգոսնիս,
Հարկիս ի բարութենէ, եւ ոչ հայհոյիս,
Ստիպիս ի սիրոյ, եւ ոչ բամբասիս,
Պաղատիս դարձին իմ առ քեզ, եւ ոչ ձանձրանաս,
Արագես զկնի ապերասանիս, եւ ոչ լքանիս,
Ձայնես չլսողիս, եւ ոչ սրտմտիս,
Փութաս մեղկելոյս, եւ ոչ խափանիս:
Առ չարս ես բարի, առ ամենապարտս ես ներող,
Առ մեղաւորս ես քաւիչ, առ խաւարեալս ես լոյս,
Առ մահացեալս ես կեանք:

Գ

Այս են գիրք ամենայն հոգեշունչ աւգտակարութեան,
Որ յաճախս ծնանին երկնաւոր պտուղս անճառս եւ զարմանալիս:
Ասա' եւ ինձ` թշուառացելումս, աւրհնեալ ամենապարգեւ.
Արի ա'ռ զմահիճս խշտեացդ մեղաց ի վայր կործանմանդ
Եւ հետեւեալ ժամանեա' յանդորր հանգիստ անաշխատ կենացդ:
Խզեսցե'ս ամենակարող սուսերաւ բանիդ հրամանի`
Զերիզապնդեալ մահազգեստս պարփակութիւն դժոխազնեայ կապանացս,
Եւ լո'յծ ինձ զհանգոյցս խեղդողականս ոգեպահանջ սաստկութեանս`
Առաքելով զարժանաւորս մահու յազատութիւնն վերին անանց բերկրութեանն
Կենսաբեր եւ աստուածային քո բանիւդ:
Մի' տակաւ տակաւ ազդեսցես եւ մի' աւր ի յաւր յերկարաձգեսցես,
Զի մի' ստուար ծանրութիւն բեռանցս մեղաց
Տիրեսցէ թիկանցս ազդերաց
Եւ կործանեալ զիս կորացուսցէ` հայել ի դժոխս,
Եւ ուժգնակի գոռոզ բռնութեամբ
Անպարապ հոգեւորական զինուն արարեալ` մահու ծառայեցուսցէ:
Այլ աւգնեա' ինձ, բարի վշտակից, հեծութեան կարեացս մահու երկանց`
Առեալ յինէն զփայտ սատակմանն, որպէս երբեմն յուսոյ պահակին,
Որով կառուսցես զվայելչականն յաղթանակի արի զաւրութեանն,
Պնդապէս հաւատով յուսոյն կարծրութեան ընդ քեզ բեւեռել անսայթաքելի:
Եւ քեզ ընդ Հաւր, Հոգւովդ Սրբով փա~ռք եւ իշխանութիւն յաւիտեանս:
Ամէն: