Մատեան ողբերգութեան

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
ՎԵՐՍՏԻՆ ՅԱՒԵԼՈՒԱԾ ԿՐԿԻՆ ՀԵԾՈՒԹԵԱՆ ՆՈՐԻՆ ՀՍԿՈՂԻ ԱՌ ՆՈՅՆ ԱՂԵՐՍ ՄԱՂԹԱՆԱՑ ԲԱՆԻ

Ի ԽՈՐՈՑ ՍՐՏԻՑ ԽԱՒՍՔ ԸՆԴ ԱՍՏՈՒԾՈՅ

Ա

Ամենակալ Աստուած բարերար, ստեղծիչ բոլորից,
Լո'ւր հառաչանաց ձայնիս վտանգի
Եւ յերկիւղէ տագնապի ապագայիցն կարծեաց
Փրկեա' կարող զաւրութեամբ` զերծեալ ի պարտեաց,
Քանզի բաւական ես յամենայնի առ ամենայն հնարս զաւրանալ`
Անբաւ մեծութեամբ եւ իմաստութեամբ անսահմանելեաւ:

Բ

Եւ քանզի ուշիւ մտացս տեսեալ ի հեռուստ
Զհանդերձելոցն հանդէս ահաւորափայլ,
Նկատեմ ինձէն աստանաւր կանխաւ
Զտիւն լուսոյ` սրբոցն յուսոյ,
Զաւրն խաւարի` պատժապարտիս պատուհասի,
Ուստի ոչ զաւրէ ոք յէիցս առ պատսպարան փախստեան`
Ո'չ անդունդք խորոց, ո'չ գեհք վհից,
Ո'չ բարձրութիւնք լերանց, ո'չ անձաւք քարանց,
Ո'չ կարծրութիւնք արձանաց, ո'չ ծերպք ծակաց,
Ո'չ փապարք փոսից, ո'չ սորք հեղեղաց,
Ո'չ բաւիղք խորշից, ո'չ շտեմարանք յարկաց,
Ո'չ ծածկութիւնք սենեկաց, ո'չ եմակք հովտաց,
Ո'չ ծործորք դժուարաց, ո'չ վերադրութիւնք բլրոց,
Ո'չ արձակմունք շնչոց, ո'չ անբաւութիւնք ծովուց,
Ո'չ սահանք յորձանաց, ո'չ հեռաւորութիւնք եզերաց,
Ո'չ ողբմունք ձայնից, ո'չ հեղեղք արտասուաց,
Ո'չ տատանմունք մատանց, ո'չ համբարձմունք ձեռաց,
Ո'չ պաղատանք շրթանց, ո'չ աղաչանք լեզուաց:
Այսոցիկ սաստկութեանց մասանց անճողոպրելեաց
Դու ես, Տէր Քրիստոս, հնարք եւ դադարք
Դիւրութեան եւ անդորրութեան` փրկութեան ամենամեղս հոգւոյ:

Գ

Արդ, հայեա' ի յանզերծ վտանգիցս շրջադրութիւն,
Միայնդ քաղցր առ ամենեսեան:
Խզեա' սուսերաւ յաղթական կենազէն խաչիդ զցանցս վարմիս,
Որ յամենայն կայից պաշարեն ի մահ զգերիս,
Եւ հա'ն ի յանդորր զոտս սասանեալ թիւր ընթացողիս,
Բժշկեա' զհրատապ ջերմնական տոչորումն մղձկեալ սրտիս,
Մերժեա' զդիւային չարահնարութեանս շշուկ` քո պարտաւորիս,
Հալածեա' զյուսահատ անձկութեան հոգւոյս մթութիւն չարի կենակցիս,
Ցրուեա' զծխամած թանձրութիւն բռնութեան մեղացս երեւոյթ մտելոյս ի յիս,
Կորո' զզազիր, թխատիպ կրիցս ապականութեանս կարիս,
Նորոգեա' զպատկեր լուսոյ պաշտեցեալ փառաց մեծութեան անուան հզաւրիդ` յոգիս,
Զաւրացո' զշնորհիդ փայլումն ի գեղ դիմացս եւ ի կերպարան տեսութեան մտացս հողեղինիս,
Յարմար յերիւրմամբ կացո' յարդարեալ, որ զքոյդ բերէ նկատումն` նշողազարդ մաքրութեամբ զտեալ զմռայլս մեղաւորիս,
Աստուածային կենդանի, անեղծ, երկնաւոր լուսով քո ծածկեալ յաւրինակս երիս:
Զի դու միայն ես աւրհնեալ ընդ Հաւր`
Ի գովեստ Հոգւոյդ Սրբոյ յաւիտեանս յաւիտենից:
Ամէն: