ՎԵՐՍՏԻՆ
ՅԱՒԵԼՈՒԱԾ
ԿՐԿԻՆ
ՀԵԾՈՒԹԵԱՆ
ՆՈՐԻՆ
ՀՍԿՈՂԻ
ԱՌ
ՆՈՅՆ
ԱՂԵՐՍ
ՄԱՂԹԱՆԱՑ
ԲԱՆԻ
Ի
ԽՈՐՈՑ
ՍՐՏԻՑ
ԽԱՒՍՔ
ԸՆԴ
ԱՍՏՈՒԾՈՅ
Ա
Բարձրեալ
անքնին,
զաւրութիւն
ահեղ,
Տէր
արարածոց,
թագաւոր
երկնի,
Ստեղծիչ
հրեշտակաց,
գոյարան
մտաց,
հաստիչ
հրեղինաց,
Պետ
բարի`
հոգւոց,
աջ
ապաւինութեան,
Անդորրութիւն
հանգստեան,
տեսարան
լուսաւորութեան,
Պայծառութիւն
բերկրութեան,
ճանապարհ
երանութեան,
Պատճառ
կենդանութեան,
առիթ
բանաւորութեան,
Փրկութիւն`
առանց
չարութեան,
առաջնորդ
խաղաղութեան,
Պարիսպ
ամրութեան,
պատուար
պահպանութեան,
Ցանկ
բոցոյ
մեծի
աւրհնութեան,
սահման
անոխակալութեան,
Յիշեա'
յայսմ
ողբերգութեան
մատենի
բանիս
խոստովանութեան
Եւ
զոր
ի
մարդկային
ազնէ
թշնամիս
մեր`
ի
բարի,
Եւ
արա
կատարեա'
նոցին
քաւութիւն
եւ
ողորմութիւն:
Մի'
բարկասցիս
նոցա
վասն
իմ,
Տէր,
Իբրեւ
զսուրբս
բամբասողաց,
Առ
յաճախ
սիրոյդ,
որ
յիս,
Այլ
որպէս
զչարս
կշտամբողաց
եւ
իրաւամբք
նախատողաց`
Ներեա'
յանցանաց
նոցա:
Եւ
արդ,
մատուցեալ
երկաքանչիւրոցս
առաջի
քո,
արդարադատ,
Ոմանք
առ
մեզ
վնասակարագոյնք
սակաւուք,
Թերեւս
եւ
յիրաւի
բամբասելոցս,
Եւ
ես
առ
քեզ,
ամենապարգեւ,
Անթիւս
եւ
անկշռելիս
բազմաւրինակ
ուխտազանցութիւնս:
Բ
Արդ,
յիշեա'
զքո
մեծութիւնդ
Տէր,
Նայեցեալ
ի
յիմս
անարգութիւն,
Եւ
ընդ
խնդրելս
իմ
ի
քէն
բարի`
իմոցն
ատելեաց,
Եւ
դու
առ
քոյս,
ըստ
քում
մեծութեանդ,
Անճառելի'ս
հրաշագործեսցես:
Մի'
սատակեսցես
զիմսն
խածանողս,
այլ
փոփոխեսցես',
Խլեալ
զխոտան
բարս
երկրաւորս`
Զբարի'սն
արմատացուսցես
եւ
յիս
եւ
ի
նոսին,
Մանաւանդ
զի
դու
լոյս
ես
եւ
յոյս,
Եւ
ես`
խաւար
եւ
յիմար,
Դու`
իսկութեամբ
բարի,
գովելի,
Եւ
ես`
համայնիւն
չար,
ապիկար,
Դու`
Տէր
ստորիցս
եւ
երկնից,
Եւ
ես`
անիշխան
շնչոյս
եւ
հոգւոյս,
Դու`
բարձրեալ,
ի
կարեաց
զատեալ,
Եւ
ես`
տաժանաւոր
եւ
վտանգաւոր,
Դու`
ի
վեր
քան
զկիրս
երկրիս,
Եւ
ես`
կաւ
անարգութեան,
գարշութեան,
Դու,
ըստ
մարգարէին,
մնաս
յաւիտեան
յանբաւ
բարձրութեան,
Եւ
ես
միշտ
կորնչիմ`
ըստ
նորին
բանին,
Ի
քեզ
ոչ
է
մթութիւն
կամ
նենգութիւն,
Եւ
ես
բովանդակն
իսկ
իցեմ,
որ
զաւանդն
իմ
ոչ
պահիցեմ:
Հա'ն
զիս
ի
բանտէս,
արձակեա'
ի
կապանցաս,
Զե'րծ
ի
շղթայիցս,
փրկեա'
ի
խեղդմանէս,
Ազատեա'
ի
տագնապէս,
քակտեա'
ի
յերկաթիցս,
Լո'յծ
ի
պաշարմանցս,
արտաքսեա'
յերկմտութեանցս,
Սփոփեա'
ի
տխրութեանցս,
հանգո'
ի
նեղութեանցս,
Փարատեա'
ի
վշտացս,
հանդարտեա'
ի
խռովութեանցս,
Ապաքինեա'
ի
լալոյս,
մերժեա'
ի
հեծութեանցս,
Հեռացո'
ի
յողբոցս,
կազդուրեա'
ի
կականմանցս:
Աստուած
ողորմութեան
եւ
պարգեւատու
քաղցրութեան,
Մի'
զգրաւեալս
արեամբ
հզաւրիդ
Անտես
արարեալ
ընդ
վայր
կորուսաներ,
Կանգնեա'
զհասեալս
յափն
մահու
Ի
բազմավտանգ
հիւանդութենէս:
Գ
Ահա
բարդեցան,
կուտեցան
շրջանակք
ամացս
ընդունայնութեան,
Յորմէ
հետէ
յայտնեցեալ
ցուցայ`
յոչ
պէտս
երեւեալ,
Ի
յանդաստանէ
մաւրն
սենեկի
փուշս
դժնկի
մեղաց
շառաւիղի.
Մի'
ինձ
լինիր
խայթոց
խոցոտիչ,
Որպէս
անդ
տոհմին
Յուդայի
եւ
կամ
զաւակին
Եփրեմի:
Եւ
քանզի
բուսուցեալ
տնկեցի
յոգիս,
Փոխանակ
ցորենոյն
բարեսերմութեան,
Խոտս
խայթողականս,
ինքնաթոյնս,
ընդարմացուցիչս,
Ըստ
Գրոյն
բանի,
որ
երէցն
է,
քան
զաւետիսն.
Զիա՞րդ
ոչ
կոչեցից
զանձն
իմ
գարշելի
անդաստան`
Անիծաբեր
փշովք
մեղաց
հեղձեալ:
Ոչ
սերմանեցի
արդարութիւն,
ըստ
բանին
Ովսեայ.
Եւ
զիա՞րդ
հնձեցից
եւ
ժողովեցից
զկենաց
պտուղն:
Անկաւ
ստինք
կուսութեան
անձինս
մաքրութեան:
Ըստ
մարգարէին
բանի,
որ
առ
Իսրայէլ.
Կարող
ես,
Տէր,
ի
նոյնն
հաստատել:
Լայնեցի,
ընդարձակեցի,
ըստ
մոլեկան
բարուցն
Յուդայի,
Զանկողին
կամացս`
դիւացն
հոմանեաց.
Ի
ձեռս
քո
է
ամփոփել
դարձեալ
ի
նոյն
զգաստութիւն:
Դ
Եթէ
մարմնապէսն
կցորդութիւն
ընդ
տեսանողին
Անարատ
գործեաց
զպոռնիկն,
Իսկ
դու,
փրկութիւն,
հոգեպէս
միացեալ
ի
յիս,
կրկի'ն
մաքրեսցես:
Եթէ
արեգակնս
այս
անկենդան,
Ստեղծեալ
առ
ի
քէն
երկրիս
մատակարար,
Զկարակումն
մաւրից
ցամաքէ
Եւ
զտհաս
պտուղս
հասուցանէ,
Իսկ
ստացողդ
ամենից`
Հոգիդ
աստուծոյ,
Ո~րքան
զաւրեսցես
զտիղմ
չարեաց
աղտոյ
Եւ
զթարախ
պղծութեան
մեղաց
մթերից
իսկոյն
սպառել:
Վասն
այսր
կանխաւ
իսկ
ժամանեցի
հայցել
առ
ի
քէն
բարի`
Ատելեացն
իմոց
ի
կարգ
այս
բանի,
Զի
զհերքեալ
վնասակարս
պարտուց
մահու
Յամենախնամ
աչաց
հզաւրիդ
մի'
մերժեսցես,
աւրհնեալ
գթութիւն:
Արդ,
կենագործեա'
զիս`
զամենամեղս,
անդամաւք
մարմնոյս,
Ընդ
բնութեան
հոգւոյս`
խորհել
միշտ
զքոյսդ:
Իսկ
բարեգործացն
խնդրել
բարիս`
բնութեանն
են
աւրէնք,
Անբռնադատ
կրիցն
յարակցապէս
առ
սոյնս
բերումն:
Քանզի,
արդարեւ,
առ
միդ
այդ
պատուէր
ամենայն
հասակ
զաւրանայ,
Իսկ
միւսոյդ`
երկրորդի
առաջնովդ
խնամով
հանդիպել`
Աստուածականիդ
է
նմանութիւն,
Յաղագս
այսր
իրի
նախնի
դասեցի
Զթշնամեացն
իմոց
աղերսանս,
Քան
զերախտաւորացն
բարիս:
Ե
Եւ
արդ,
յիշեա'
զնոսա
կրկին
ընդ
միոյ,
Որ
ի
քո
անուն
բարձրացեալ
զանարժանս`
զիս
ընկալան,
Եւ
տո'ւր
նոցա,
Տէր
ամէնառատ,
բարերար
եւ
անոխակալ,
Վարձս
արդարոյ
եւ
մարգարէի:
Թէ
եւ
ես
յաւէտ
թափուր
իցեմ
յարժանեաց,
Ըստ
հաւատոց
նոցա
եւ
առ
յոյս
նոցին
ակնկալութեան
Որ
առ
պարտաւոր
գերիս
ողջամիտ
կամաւք
ակնարկեն,
Որպէս
թէ
ի
մասանցդ
քո
կեցուցչաց
Ի
պանպանարան
հոգւոյս
ծածկութի
լիով
ունիցիմ:
Եւ
զպատժաւորս
անամփոփելի
ի
քոց
տեսութեանց
Եւ
անբախելի`
յուղիղ
կշռութեանց,
Քաղցր
գթութեամբ
անսահմանելեաւ
Մերձեցեալ
առ
իս,
մաքո'ւր
արասցես`
Անխայտառակելի
պահելով
ի
տիեզերական
յանդիմանութեանն:
Եւ
որպէս
շուք
իմն
վայելչական
դնել
ախորժեն
Ինձ`
անարժանիս
սիրելիքն
քո
վասն
քո,
Նայեցեալ
ի
կրաւնս
զգեստուս
բարեկերպութեան,
Չգիտելով
զբիծս
գաղտնեացն`
Երջանիկ
կարդան
եղկելոյս,
-
Եւ
դու,
հնարաւոր,
ամենապարգեւ,
Աւրհնեալ
մարդասէր,
առ
բնաւս
ողորմած,
Վասն
ամենաթշուառիս
հեծութեան`
Հաշտեա'ց
ընդ
նոսա
ըստ
հաւատոց
նոցա,
Ընծայեալ
նոցին
մատո',
պարգեւեա'
Զանեղծ
մեծութիւնդ
եւ
զանթառամելի
զպսակդ`
Յահաւոր
աւուրն
յետնում
հատուցմանն
ամենափորձ
ընտրութեանն:
Զ
Զի
դու
ես
գրաւ
փրկութեան,
մեծութեան
Անվատնելի
եւ
անծախ
գանձուց
ստրկիս
եւ
սովեցելոյս,
Ի
վաճառ
վերնային
շահու
աւգտութեան`
Բանիւդ,
որ
ի
քէն,
յարգեալ
ճոխանամք:
Կառո'
ինձ
սահման
ջրոյ
հանգստեան,
Արձանացո'
անփոփոխ,
պատրաստական
վստահութիւն,
Կարգեա',
աւրհնաբանեալ,
անկեղակարծ
յուսոյ
ամրութիւն:
Տո'ւր,
ամենախնամ
դու,
անաչառ
պաշտպանութիւն,
Սասանեցելոյս`
բարեաց
անդորրութիւն,
Տարակուսելոյս`
լուսոյ
ապաւինութիւն,
Աշխարելոյս`
մեծ
երջանկութիւն,
Վհատելոյս`
կենաց
աւգնութիւն,
Լքելոյս`
անգայթակղելի
աւժանդակութիւն,
Նահանջելոյս`
անսայթաք
վերընթացութիւն:
Զի
քո
է
բնաւդ,
եւ
ի
քէն
է
ամենայնդ,
Եւ
ի
ձեռն
քո
բաշխին
հաւաստութիւնք
պիտանացուաց
համայնից
կենաց,
Եւ
քեզ
վայել
է
փառք
յաւիտեանս
յաւիտենից:
Ամէն: