Պատմութիւն Հայոց

Բայց թագաւորն Սմբատ իբրեւլուաւ, եթէ Յուսուփ պայազատէ զպետութիւնն զայնփոխանակ Ափշնի եղբօր իւրոյ, եդ ՚ի մտի իւրում ոչեւս դարձեալ դաւանս կրել ՚ի խափանեալ երկիւղէն, եւկամ դաշինս սիրոյ դնել ընդ այնոսիկ, որոց իրաւունքբարձեալ է յերեսաց նոցա եւ բնաւ հեռացեալ բան արդար՚ի լեզուաց նոցա։ Ապա գրէ հրովարտակս եւ առաքէդեսպանս եւ ընծայս գեղեցկայարմարս Իսմայէլեանամիրապետի ՚ի Բաբիլօն, եւ հայցէ ՚ի բաց զինքնհատանել յազգէ յայնմանէ. որ իրաւունք Աստուծոյտարամերժեալ տրոհեալ է ՚ի նոցանէ, եւ ՚ի բարուցանտի՝ որ ՚ի չարն միշտ հակամէտ գտեալ։ Զոր իբրեւընթերցեալ զնամակն եւ լուեալ զպայման պատգամացն՝վաղվաղակի խնդութեամբ, զոր խնդրեացն՝ կատարէր. եւթեթեւաբեռն զսակն արքունի արարեալ եւ յինքն իսկհրաւիրեալ՝ առ ինքն զմիտս թագաւորին կացուցանէր։Եւ ապա երեւելի զգեստ արքունական, եւ թագարքայական եւ կամար ականակապ ՚ի համակ ոսկոյ, եւսուսեր պատուական եւ երիվարս օդագնացս իմնկազմուածով զինուց եւ զարդուց առաքէ Սմբատայ։ Զորիբրեւ առընկալաւ՝ յոյժ ուրախ լեալ զուարթացեալզուարճացաւ։ Եւ այնուհետեւ ՚ի կարգս այլոց եւսհնազանդելոց եւ նա եւս մտանէր ՚ի կապւածս լծոյամիրապետին. եւ այսպէս անտարրապէս եւ անշուշտ ՚իկամս արքունականս զկամս իւր բերեալ նուաճէր։

Զայսու ժամանակաւ մեծսպարապետն Հայոց Շապուհ՝ եղբայր արքային Սմբատայ, կիսակտուր կենօք վճարեալ զսնոտիասէր կեանս՝վախճանեցաւ, յաւելեալ առ հարս իւր։ Եւ անդ ապաչուեալ եկեալ արքայ Սմբատ համագունդ իւրայօքնհամազգեօք՝ եւ արարեալ կոծ մեծ ՚ի վերայ նորա՝ եդինզնա ընդ հարս իւրում ՚ի շիրիմս քնարանացն, որ ՚իքաղաքագեօղն Բագարանու։ Եւ ապա կացուցանէր արքայՍմբատ զանձնագեղ եւ զբարեվայելուչ երիտասարդնզԱշոտ՝ որդի Շապհոյ, սպարապետ Հայոց փոխանակ հօրիւրոյ։ Իսկ նա ՚ի սկզբան սպարապետականպայազատութեանն խորհուրդ բարեաց զանձամբ արկեալ՝շինէ ապա զպճնապայծառ եկեղեցին Բագարանու, որ ՚իվերայ Ախուրեան գետոյ. եւ զարդարէ բազում եւերեւելի սպասուք, եւ առնէ նաւակատիս աստուածայինգոգցես պատշաճողութեամբ։ Զկնի ապա հիմնադրէեկեղեցի ՚ի քաղաքագեօղն Կողբ բազմածախփարթամութեամբ, եւ ստիպով ջանայր գտանել եւզկատարումն նորա, թէ տէր կամեսցի։ Յետ սակաւժամանակի ապա վախճան կրէր ՚ի կենացս այսոցիկ եւմիւս եղբայրն արքայի Դաւիթ, որ էր իշխան իշխանացսՀայոց՝ այր համեստ եւ հարթ հաւասարութեամբ ՚իբոլոր գործառնութիւն բարեաց. ընդ որ եւ յաւէտ իմնսգացեալ արքայի եւ տագնապաւ տարակուսանաց մխեալ ՚իխորս խաւարին սգոյ՝ ՚ի մշտնջենաւոր տխրութիւնսզինքն արկեալ. ուստի եւ մխիթարական կարգօքհաստատեալ իմ զնա ՚ի յոյս կենացն անմահից՝վերականգնեցի ՚ի գլորմանէն յիրս գործոցթագաւորական յարդարմանց, հոգս տանիլ պիտառութեանկենցաղականացս, որ հաւատացաւ նմա յԱստուծոյխնամել զհօտ իւր։