Գիրք Դատաստանի, Ա խմբ.

Յորժամ դիւական ախտիւ զմիմեանս այր եւ կին ատիցեն առանց շնութեան պատճառի, եթէ նախ քան զամուսնութիւն իցէ սկիզբն ախտիցն եւ յառնէն իցէ, եւ ոչ կամիցի յարմարիլ ընդ նմա, սահման բաժանման այսահարացն լիցի։ Զկնի բազում խրատու եւ յանդիմանութեան քակտիցին, եւ ըստ կանոնաց դատաստանի այրն ոչ իշխէ առնուլ կին, եւ կինն լիցի առն՝ տանելով զիւրն բաժին եւ յերից զմինն՝ յառնէն, իբր զի անարգեաց զպսակ նորա։

Նոյն դատաստան կացցէ, թէ կնոջէն իցէ, եւ ոչ իշխէ առն լինել, բայց եթէ խղճացեալք միմեանց հրամայիցեն։ Բայց հրամանաւ եպիսկոպոսին լիցի միմեանց ներելն, յորժամ ի դէպ եւ հաճոյ Տեառն կարծիցէ զներելն։ Այսպէս յամենայնսն լիցի ի կամաց առաջնորդին միմեանց հրաման տալն, զի առաջնորդքն եւ ոչ նոքա միմեանց իշխեն։ Իսկ տուգանք եւ ապաշխարութիւն ցուցեալ է ի կանոնաց։

Իսկ եթէ զկնի ամուսնութեան եւ որդիս ծնանելոյ ախտն իցէ, ըստ վերագոյն սահմանին խրատիւք եւ յանդիմանութեամբ բազում՝ մեկնիլն լիցի, եւ զկէս ընչիցն կնոջն տացէ, իբր զի միացեալք էին, եւ ոչ իշխէ, բայց եթէ ըստ հրամանի կնոջն, առնուլ կին։ Եւ եթէ ըստ իւրոց կամացն որում ակն եդեալ իցէ եւ առնուցու, կանոնքն զայդոցիկ ցուցին զդատաստան, եւ զտուգանս, եւ զապաշխարութիւն։ Իսկ եթէ ի կնոջէն իցէ մեկնիլն անպատճառ, յերիցն զմին մասն յիւրոց ընչիցն առն թողցէ եւ մի՛ լիցի առն այլում, բայց եթէ ի հրամանէ առնն։