Գիրք Դատաստանի, Ա խմբ.

Եթէ դիւական ախտիւ լցեալ այր զկին իւր անարգէ նախատանաւք միշտ, եթէ խորթք իցեն եւ այնորիկ աղագաւ մոլի, դատաստան լիցի. թէ յառաջնումն յանձին կալաւ զնոսա, համբերել պարտի, ապա թէ ոչ՝ յազգ դարձցի կնոջն։

Իսկ եթէ յաղագս ժանդ բարուց գործէ, բեկանէ կամ խլէ, դատաստան նոյն լիցի, որպէս աւտարացն՝ հատուցանել զտուգանս, որոց կնոջն են, եւ կրկին լիցի, զի մի՛ իբրեւ զհարճս կալցին, այլ իբրեւ զմարմին ինքեանց. եւ այդ՝ յորժամ զղջասցին։ Իսկ եթէ ի նոյն յամառութեան կացցեն, երկիւղ է՝ մի գուցէ հարեալ սպանցէ, յետ բազում խրատու եւ յանդիմանութեան մեկնեսցի, զի Տէր իսկ ասաց. Մովսէս վասն խստասրտութեան ձերոյ ասաց թողուլ զկանայս ձեր։ Եւ զի մի՛ լոկ պատճառաւ խստասիրտք լիցին, յաւել՝ զառանց բանի պոռնկութեանն։ Եւ զի յԱւրէնսն հրամայեցաւ թողուլ, զի մի՛ գործիցի մահ։ Եւ ի Տեառնէ նորին աղագաւ ասացաւ, զոր եւ աստ նորին աւրինակաւ պատշաճ զմեկնիլն դատեցաք։ Իսկ ընչիցն բաժանումն գրեալ է յաղագս ատեցողաց։