ՎԵՐՍՏԻՆ
ՅԱՒԵԼՈՒԱԾ
ԿՐԿԻՆ
ՀԵԾՈՒԹԵԱՆ
ՆՈՐԻՆ
ՀՍԿՈՂԻ
ԱՌ
ՆՈՅՆ
ԱՂԵՐՍ
ՄԱՂԹԱՆԱՑ
ԲԱՆԻ
Ի
ԽՈՐՈՑ
ՍՐՏԻՑ
ԽԱՒՍՔ
ԸՆԴ
ԱՍՏՈՒԾՈՅ
Ա
Եւ
վասն
զի
սլացեալ
ոգւոյս
թեւաւք
Ի
թիւս
անբաւից
ծննդոց
մարդկան`
Եդի
ի
կշիռս
իմանալեացս
մտաց,
Ոչ
գտի
համեմատ
զոք
ինձ
պարտաւոր,
Եւ
առ
այս
զդաւթեան
սաղմոսին
զբան
ի
յերգ
ինձ
առի`
Դառն
կշտամբութեան
գաւազանաւոր
գործավար.
Ո՞վ
յարիցէ
ընդ
իս
ի
չարիս
հաւասարել
յանաւրէնութիւնս:
Եւ
քանզի
այս
ըստ
սմին
մասին
կնքեցաւ
Եւ
ճշմարտեցաւ
առ
այրս
մահու,
Եւ
ես
վկայեմ
կրկին
հաստատեալ,
Առ
այսր
իրաւունս
գրեմ`
ինձ
միայնոյ
զեղծանիլ
իսպառ,
Քան
իմովս
բանիւ
բազմաց
տարագրիլ,
Թերեւս
սովիմբ
առ
այսու
արդեւք
եւ
ինձ
շնորհեսցես`
Շնորհողիս
զպարտիս
իմոցն:
Բ
Եւ
արդ,
զի՞նչ
քեզ
աղերս
հաճոյական
ի
յայսմ
եւ
ի
սոյն
Եւ
ծուխ
անուշից
ընդունելի
խնկոց
մատուցից,
Գովեալ
թագաւոր
երկնաւոր
Քրիստոս,
Եթէ
ոչ
զառ
ի
յինէն
անիծեալսն
աւրհնել
աղաւթեմ,
Զկապեալսն
արձակել,
ազատել
զդատապարտեալսն,
Բարեգործել
զնզովեալսն,
պսակել
զթշնամանեալսն,
Սփոփել
զտրտմեցեալսն,
դարմանել
զխորտակեալսն,
Խնամել
զսարտուցեալսն,
պատսպարել
զնենգեալսն,
Զվիրաւորեալսն
ի
մարմին`
յոգի
բժշկել:
Եթէ
աւրհնութեան
բանիւ
առ
ոք
մատուցայ`
լուիցե'ս,
Իսկ
եթէ
անիծիւք`
մի'
հայեսցիս
ընդունել,
գթած:
Գ
Ես`
տառապեալս
ամենաթշուառ,
Ի
վերջին
սպասաւորութեան
մաղթանաց
այսր
մատենի,
Ի
բովանդակ
մտաց
շնորհեցի
իմոցն`
Փակեալ
առ
ի
քէն
զանիծիցն
դժնդակ
ըղձիցն
չարաշուք
ձայն,
Եւ
դժնէից
նենգողացն
իմոց`
Ընդ
բարիսն
ի
բոլոր
սրտէ
հաշտութեան
արգահատեցի,
Վասն
որոց
եւ
ծունր
պաղատանաց
կրկնեցի:
Ո~րչափ
դու
ինձ,
ահա
յայց
ելեալ,
Առաւել
ողորմեսցիս
ըստ
քոյդ
մեծութեան,
Գովեալ
խնամակալ,
կեանքդ`
մահացուիս,
Հզաւրդ`
տկարիս,
ամենակարդ`
վարանելոյս,
Իմաստութեանդ
աղբիւր`
յիմարիս
եւ
թմբրելոյս:
Քանզի
յաւէտ
սխալեալ
անկայ,
Իբրեւ
զողողակ
մթային
ոչ
ընտելական,
Ի
խաղբս
մահու
անզգայապէս,
Չիմացայ
զկորուստն,
չգիտացի
զորոգայթն,
Չտեսի
զըմբռնող
որսոյն
ծածուկ
մեքենայս,
Չկարծեցի
զխաբումն
կերպարանաց
կեղծաւոր
վարմին,
Չնկատեցի
զգայթակղութիւնն
շուրջանակի,
Չշաւշափեցի
զպատանդիչ
զցանցարկ
կարթին:
Ժամանեցին
ինձ
չարիք,
Եւ
ես
ոչ
կարացի
ճանաչել,
ըստ
սաղմոսողին:
Դ
Քանզի
եւ
որպէս
իմաստակի
ումեմն
արտաքնոյ
Բարւոք
թուեցաւ
չար
ասել
զմահ`
առ
չիմանալոյն
պատճառի,
Եւ
ես
վկայեմ
իմովս
բանիւ.
Քանզի
իբր
զանզգայ
պաճարս
անասնոց`
Մեռանիմք,
եւ
ոչ
զարհուրիմք,
Կորնչիմք,
եւ
ոչ
հիանամք,
Թաղեցեալ
լինիմք,
եւ
ոչ
խոնարհիմք,
Տարագրիմք,
եւ
ոչ
տագնապիմք,
Եղծանիմք,
եւ
ոչ
զղջանամք,
Մաշիմք,
եւ
ոչ
մտառեմք,
Պակասիմք,
եւ
ոչ
պատրաստիմք,
Գնամք,
եւ
ոչ
զգուշանամք,
Գերիմք,
եւ
ոչ
եւս
զգամք:
Ե
Իսկ
հանգիստ
ասել
երջանկին
Յոբայ
զվախճան
մարդոյ,
Եւ
ես
խոստովանիմ
զսոյն
ընդ
սրբոյն,
Եթէ
ոչ
ունէի
զբեռն
աշխատութեան
մահացու
գործոց
ստանձնեալ,
Մանաւանդ
զի
որոգայթն`
գաղտնի,
Եւ
հնարադիրն`
աներեւակի,
Տարր
ժամանակիս`
յանէից,
Անցեալն`
անյայտ,
եւ
ապառնին`
կարծողական,
Ես`
անհամբեր,
եւ
բնութիւն`
թերահաւատ,
Ոտք`
անհաստատք,
եւ
միտք`
ցնդեալք,
Կիրք`
հարկաւորք,
եւ
բարք`
անժուժկալք,
Մարմին`
մեղսամակարդ,
եւ
յաւժարութիւն`
երկրասէր,
Դիմամարտութիւն`
տնկակից,
եւ
խառնութիւն`
ներհակական,
Բնակութիւն`
կաւեղէն,
եւ
անձրեւք`
ուժգնակիք,
Կարիք`
անթուելիք
եւ
պատահարք`
ամենագրաւք,
Միտք`
չարախնամք,
եւ
տենչմունք`
բարիատեացք,
Կեանք`առաւրեայք,
եւ
զմբաղք`
սակաւաւորք,
Խաբմունք`
յիմարութեան,
եւ
խաղալիք`
տղայականք,
Աշխատութիւնք`
ընդունայնք,
եւ
վայելմունք`
երազականք,
Համբարք`
ոչնչից,
եւ
պահեստք`
հողմոց,
Նմանութիւնք`
ստուերաց,
եւ
կերպարանք`
ծիծաղելիք:
Քանզի
իբրեւ
եկն
եհաս
պատուիրանն,
Ըստ
պաւղոսեան
բանին,
Անպատրաստ
գտեալ
զիս
ինքեան,
Մեղքն
կենդանացան`
յանդիմանեալ
յարդարութեանցն,
Եւ
ես
մահացայ
կենացն
եւ
կենդանացայ
կորստեանն:
Զ
Գողացան
աւտարք`
չարին
գումարք,
զստացուածս
սրտիս
իմաստից,
Ըստ
Գրոյն
կանխաբանութեան,
Որով
եկն
եհաս
իսկոյն
աստանաւր
իմաստութեան
ինձ
նուազանալ,
Ըստ
առակողին,
եւ
առաւելուլ
ոչ
բարւոյ
ցանկութիւն:
Ոչ
յառեցի
զակն
ոգւոյս
ի
գլուխն
իմ
կենաց
Քրիստոս,
Որով
ընդ
ուղիղն
հետեւեցայց,
Քանզի
կամելով
ուժգինս
ընթանալ`
ընկլայ
սաստկապէս,
Յանչափն
ձգտիլ`
իմոյն
ոչ
հասի,
Ի
մեծագոյնն
ամբառնալ`
աստուստ
գլորեցայ,
Յերկնային
ուղւոյն`
անդնդոց
մատնեցայ,
Ի
զգուշանալն
առաւել`
յաւէտ
վնասեցայ,
Յանարատն
պահիլ`
մանր
խորտակեցայ,
Կարծելով
ընդ
ահեակն
մրցիլ`
յաջն
գթեցի,
Ի
զերկրորդն
խուզել`
զնախնին
կորուսի,
Ի
խնդիր
սակաւուն`
ի
կարեւորացն
զրկեցայ,
Ի
յուխտին
պահել`
դաշինն
դրժեցի,
Առ
սովորութեանն
կտրիլ`
կորուսիչս
գտի,
Ի
փոքունցն
փախուցեալ`
մեծամեծացն
մատնեցայ,
Զոր
ես
ինքն
ինձէն
ստեղծեալ`
Չարաչար
դատախազ
անձին
կարգեցի:
Յորոց
փրկել
զմատնեալ
գերիս
դու
միայն
զաւրեսցես`
Կենաց
մատուցեալ
զընծայեալս
մահու
հոգիս,
Զի
դու,
Տէր
Յիսուս,
ճանաչիս
միայն
բարերար,
Անսահման
փառաւք
ընդ
Հաւր
եւ
ընդ
Հոգւոյդ
Սրբոյ
Աւրհնեա~լ
յաւիտեանս
յաւիտենից:
Ամէն: