ՎԵՐՍՏԻՆ
ՅԱՒԵԼՈՒԱԾ
ԿՐԿԻՆ
ՀԵԾՈՒԹԵԱՆ
ՆՈՐԻՆ
ՀՍԿՈՂԻ
ԱՌ
ՆՈՅՆ
ԱՂԵՐՍ
ՄԱՂԹԱՆԱՑ
ԲԱՆԻ
Ի
ԽՈՐՈՑ
ՍՐՏԻՑ
ԽԱՒՍՔ
ԸՆԴ
ԱՍՏՈՒԾՈՅ
Ա
Բարերար
եւ
բազմագութ,
մարդասէր
եւ
երկայնամիտ,
միայն
թագաւոր,
Ընդ
Հաւր
քում
պատուեալ
եւ
աւրհնաբանեալ
տէր
ամենայնի,
Որդի
Աստուծոյ
կենդանւոյ,
անպատճառդ
միշտ
իմում
կորստեան,
Որ
ամենեւին
անփորձ
ես
ի
չարեաց,
Որ
ոչ
կամիս
զմահ
մեղաւորի,
Որ
փրկութիւն
են
ի
քոց
կամաց
ընծայեցուցեալ,
Որ
դարձուցանես
զմրրիկ
մեղաց
ի
յաւդ
քաւութեան,
Որ
զհուր
բարկութեան
յանձրեւ
փոխարկես,
Որ
զյետնեալ
զկինն
ի
բարեաց`
կրկնակի
գոյիւ
նահանջեր
Երկեակ
բնութիւն
ի
նոյն
արձանի`
Ո'չ
իսկապէս
ընդ
անպարտսն
եւ
ո'չ
համայն
ընդ
պատժաւորսն:
Որ
զլուծութիւն
ծովուն
սահանաց
Իբր
զկարկառս
քարանց
կառուցեալ
յեղանակեցեր:
Որ
զկարծրանիւթ
վէմն
անապատին
Ի
վիժակս
վտակաց
հոսեալ
բղխեցեր:
Որ
զՅորդանանու
ջրոյն
սրաշարժ
վայրեկութիւն
Հրաշաւոր
անդրադարձութեամբ
ի
յետնորդս
հեթանոսաց
Լուացումն
աւազանին
ի
թիկունս
առաքեցեր:
Որ
զպատուաստեալ
պարիսպն
Երիքովի,
Յաւրինակ
կործանման
բռնութեանն
սատանայի,
Իբր
զթեթեւութիւն
յարդի
ցնդեցեր:
Որ
զվնասակար
ջուր
նորին,
ի
յառակ
այլայլութեան
Առ
ի
բարին
փոխարկութեան`
քանանացւոցն
փրկութեան,
Խորհրդական
աղիւն
համեմեալ`
անուշեցեր:
Որ
զմեռային
դառնութիւն
իբր
զմտաց
անհաւանութիւն,
Կենացն
փայտիւ
ի
քեզ
յարմարեալ`
պիտանի
արարեր:
Որ
զառեալն
ի
գետոյն,
Ի
գծագրութիւն
անսահմանդ
քո
հրամանի
Անորակիդ
գունակութեան,
Ի
նոր
երանգ
բոսորային
մածեր
արիւն
ի
ցամաքի:
Որ
զանկենդան
ցուպ
գաւազանին,
Ի
կերպառութիւն
առ
ի
զքոյդ
մերովս
նկարագրիլ,
Այլ
եւ
յաւտարազնիցն
ընտրութիւն,
Ի
տիպն
ապաթոյն
կերպիւ
վիշապի
նմանեալ
ցուցեր:
Որ
զերջանիկ
ձեռն
աջոյն
Մովսէսի,
ի
ցոյցս
տեսութեան
Ապագայիցն
հրաշից
մարդեղութեանդ
քոյ,
բարձրեալ,
Եւ
քեւ`
ախտաւոր
մարմնոյս
մաքուր
լինելոյ,
Անփոփոխ
փոխատրութեամբ
կրկին
գուշակեցեր:
Որ
յայսքանեացս
շրջադրութիւն
Բարեխնամապէս
արուեստիւ
սիրոյ
Զանակնկալն
գիւտ
մեղաւորաց
կորստականաց
Նշանակեցեր,
աւրհնեալ
ամենագութ:
Բ
Որ
բուսուցանես
յերկրէ
դալարի`
զմեռեալն
յանշնչականէն,
Որ
զանշարժն
իբր
զընթացող
կառավարես,
Որ
յանարգ
արգանդէ
կոչես
քեզ
պատկերակիցս,
Որ
տաս
պատանեկաց
աղաւրիս
ըմբոշխնելիս,
Որ
յայտս
մաքուրս
հերս
ընծայես,
Որ
զսաղարթ
սեւութեան
վարսից
ի
ձեան
կերպարան
զարմանագործես`
Ցուցեալ,
թէ
առ
ամենայն
սահման
հեռաւորական
յաղթող
ես,
հզաւր:
Որ
փոփոխես
զշրթունս
բնաւորականս,
Ըստ
բանին
Յոբայ,
ի
կամս
հաւատարիմս,
Որ
սասանես
զերկիր
եւ
զսիւնս
նորին
ի
հիմանց`
Նշանակեալ
հաստուածին
գոյիւ,
Թէ
դու
միայն
մնաս
անկորնչելի:
Որ
հոլովես
զտարերս`
իբրեւ
զանցաւորս
Եւ
դարձեալ
ի
նոյնն
կապես`
իբրեւ
զյարակայս`
Յայտ
արարեալ,
թէ
եւ
առ
մեղաց
բազմութիւն
Դիւրապէս
ունել
կամ
թողուլ
դոյնպէս
զաւրեսցես:
Որ
զարուսեկին
անզգայ
էութիւն
իբր
երասանաւ
իմն
դաստիարակես`
Երեւեցուցեալ
այնր
իրի
կերպիւ,
թէ
զբնութեանս
չար
դիմեցումն
Յորժամ
եւ
կամիս`
հանդարտ
առնիցես:
Որ
զանբարբառ
բոլորակ
լուսնին
կարգես
ունայնս
եւ
պատարունս`
Լուսաւորեալ
զպատճառն
առ
աւետիս
տեսողաց,
Թէ
ի
նուազութենէ
բարեաց
զպարտաւորս
մարմին
Դու
ածես
ի
լրութիւն
առաջնաստեղծ
հարստութեանն:
Որ
զպատկերս
անխաւս
աստեղաց,
Իբր
զդասակս
դոյզն
հաւտից,
տրոհես
եւ
ժողովես`
Յոյս
իմն
կենաց
առ
այս
խորհրդաբերեալ,
քաղցրահայեաց
տեսութիւն,
Թէ
եւ
անաղաչաւորաց
լեզուաց
կարողապէս
բաւես
ողորմել:
Գ
Որ
ի
մէջ
մահու
եւ
կենաց
շաւիղ
վստահութեան
ուղղես
ի
ծովու`
Վկայութիւն
եդեալ
հաւաստի,
թէ
եւ
յանկասկածաւորն
վայրի
Քեւ
պաշտպանիմք
անգայթակղելի:
Որ
իբր
զջուր
կաթսայից
ի
հրոյ
եռացեալ,
Որպէս
զմեղաց
մրրիկ
պղտորեալ`
բանիւ
կամաց
քոց
խափուցանես:
Որ
հայիս
յերկիր
եւ
տատանես
զսա,
Զի
անբանիւն
զմտաւորս
զգաստացուցանես:
Որ
իբր
զակատ
մի
անձուկ
նաւի
ի
վերայ
շարժութեան
ալեաց`
Զանբաւ
թանձրութիւն
գետնոյս
դղորդես,
Որով
ծանուցեալ
լինիս
ամենից
հաստուածոց,
թէ
իցես
աներկբայելի:
Որ
ի
բան
քո
զաւրեղ
հիմնացեալ
ունիս
զամենայն,
Որ
սերմանես
զարտաշնչացեալ
մարմինս
յերկրի
Եւ
զնոյն
անկորուստ
պահեալ`
կրկին
կենդանածնես:
Որ
ապականացուս
աւանդեալ`
անեղծս
ստանաս,
Որ
ընդ
մահացու
նիւթոյս
զնշխարն
կենաց
խառնես,
Որ
հրամանաւ
ակնարկութեան
ի
խուն
վայրկենի
կազմեցեր,
Պատրաստ
կացուցեր
զանզարդութիւն
ամենից
եղանակաց:
Քո
է
զաւրութիւն
եւ
կարողութիւն,
Որ
շրջանակես
զժամանակս
ամաց
հոլովման
աւուրց
Յայլ
նմանութիւն
բարեպատեհ
տեսողութեան:
Որ
կարդաս
զանմռունչսն`
իբր
զկենդանիս,
Որ
ազդես
միայն,
եւ
նոքա
ընթանան,
Որ
միայն
հենուս,
անկանես
անճառ
արուեստիւ
Հնարագիտութեան`
մէգ
եւ
առաւաւտ:
Որ
յետ
նախակարգ
յաւրինուածոյն
առաջնաստեղծ
լինելութեանն
Արարեր
զփառաւորեալսն
մեծամեծս
հրաշակերտիցն
հանդիսից,
Ըստ
Գրոյն
երջանկութեան
կանխահիացն
զարմացման,
Այլ
իմն
գոյացութիւն
տաւնելի
տեսակի
Անեղծ
աշխարհագործութեան
եւս
քան
զսոյն`
Ի
մարդանալդ
քո,
որոց
ոչ
գոյ
թիւ:
Դ
Որ
ահա
զվնասն
մեր
քեզ
գրեցեր,
Որ
զարդարութիւնն
քո
մեզ
շնորհեցեր,
Որ
ընդ
քեզ
կրեցեր
զհաշտութեանն
մերում
փրկանակ,
Որ
ոչ
երբէք
լքանիս
յողորմութենէ,
-
Դարձո'
զամբարշտեալս
ի
պաշտաւն
բարի
երկիւղի,
Զթմբրեալս`
ի
զգաստութիւն
արթնութեան
սրտի,
Զանմաքուրս`
ի
սրբութիւն
պայծառութեան
կերպարանի,
Զբազմաբիծս`
յանբծութիւն
հանդարտական
սուրբ
պատկերի,
Զբեկեալս`
յողջութիւն,
որ
ի
դիպմանց
ոչ
խորտակի,
Զլացեալս`
ի
խնդութիւն
զուարթութեան
անտխրելի,
Զյուսահատեալս`
ի
սէր
միաւորիչ
անքակտելի,
Զամաչեցեալս`
ի
վստահութիւն
հաստատութեան
անշարժելի,
Զխաւարեալս`
ի
լոյս
երանութեան
անմեկնելի,
Զմահու
գերեալս`
ի
կեանս,
որ
ընդ
եղծմամբ
ոչ
անկանի,
Զի
փառաւորեսցի
անուն
քո,
Յիսուս,
Խոստովանեալ
յամենայնի
ընդ
Հաւր
եւ
ընդ
Հոգւոյդ
Սրբոյ,
Ի
բարձունս
երկնի
եւ
ի
ստորեւս
երկրի
Եւ
ի
բնակիչս
նոցա
յաւիտեանս
յաւիտենից:
Ամէն: