Քերթուածներ

ՎԻՇՏ

Յորժամ տեսնեմ շըրթունքդ անշարժ

Աչքդ յանծանօ՜թ կէտ սեւեռած,

Ոչ ասեմ քեզ. «ի բանս անվա՛րժ»,

Չասեմ. «Հոգին է քո սառած».

Այլ տըրտմի՜մ.

Քեզ առաւել ես յարիմ…

Յորժամ լըռին, աչք յարտասուս

Խորհիմ խաւա՜ր իմ նըսեհին,

Եւ մըրմընջեմ մերթ երգս անյո՜յս,

Ասես. «Ցամաք ես. երգդ է հին»։

Եւ տըրտմի՜մ.

Մընա՜ս բարեաւ, ո՜ Սէր իմ…։

(Գրական եւ Իմաստասիրական Շարժում. Դ. տարի, 1886, էջ 13)