Ի.
Արդ՝
աւուրս
վեց
ի
խոր
տխրութեան
եւ
յանհնարին
տրտմութեան
թագաւորն
առ
գեղոյն
Հռիփսիմեայ.
յետ
այսորիկ
ժամ
տուեալ
որսոյ՝
ամենայն
զաւրաց
ածել
կուտել
զպառականն,
սփռեալ ,
տուեալ
թակարդ
ձգեալ,
կամեցեալ
որս
առնել,
երթեալ
ի
դաշտն
Փառական
։
2
Այն
ինչ
ի
ելեալ
կամէր
թագաւորն
ըստ
քաղաքն
ելանել՝
վաղվաղակի
պատուհաս
ի
Տեառնէ
ի
վերայ
հասանէր.
եւ
հարեալ
զթագաւորն
այսոյն
պղծութեան՝
ի
ի
վայր
կործանէր։
3
Եւ
անդէն
մոլեգնել
սկսաւ,
իւրովի
ուտել
զիւր .
նա
եւ
ըստ
Նաբուգոդոնոսորայ
արքային
Բաբելացւոց
ելեալ
ըստ
բնութիւնս
ի
նմանութիւն
խոզաց,
իբրեւ
զնոսա
ընդ
նոսա
ի
մէջ
նոցա
երթեալ
բնակէր։
Եւ
այնուհետեւ
մտեալ
յեղէգն,
խոտաճարակ
լեալ
անհնարին
անզգայութեամբ,
մերկ
զանձն
ընդ
կոծելով։
Զի
թէպէտ
կամեցան
արգելուլ
ի
քաղաքին՝
ոչ
կարացին.
մի՝
վասն
բնական
ուժոյն,
եւ
մի՝
վասն
զի
էր
եւ
ոյժն
դիւաց
որ
ի
հարեալ
էին։
6
Նա
եւ
ամենայն
մարդիկն
որ
ի
քաղաքին
էին՝
նոյն
աւրինակ
մոլեգնէին.
եւ
անհնարին
կործանումն
ի
վերայ
հասանէր։
7
Եւ
ամենայն
ընտանիք
թագաւորին,
եւ
սպասաւորք
առ
հասարակ
հարուածովք
լինէին.
եւ
անհնարին
սուգ
վասն
հարուածոցն
լինէր։
Յայնմ
ժամանակի
տեսիլ
երեւեալ
յԱստուծոյ
ի
քեռ
թագաւորին,
անուն
էր
Խոսրովիդուխտ։
9
Արդ՝
եկեալ
ընդ ,
պատմէր
զտեսիլն
եւ .
«Տեսիլ
երեւեցաւ
ինձ
յայսմ
գիշերի .
այր
մի
ի
լուսոյ
եկեալ՝
պատմեաց
ինձ,
«Ոչ
այլ
ինչ
գոյ
բժշկութիւն ,
որ
հասին
ի
վերայ
ձեր՝
եթէ
ոչ
յղեսջիք
դուք
ի
քաղաքն ,
ածել
անտի
զկապեալն
Գրիգորիոս.
նա
եկեալ
ուսուսցէ
բժշկութեան»։
իբրեւ
լուան
մարդիկն՝
սկսան
ծիծաղել
զբանիւքն
զոր
ասաց.
սկսան
խաւսել
ընդ
նմա
եւ .
«Եւ
դո՛ւ
ուրեմն .
դեւ
հարաւ
ի
քեզ։
11
Զիա՞րդ
է,
զի
ամ
է,
զի
ընկեցին
զնա
յանհնարին
խոր
վիրապն,
եւ
դու
ասես
եթէ
կենդանի
է.
արդ
եւ
իսկ
ո՞ւր .
նոյն
աւրին,
իբրեւ
իջուցին
զնա
անդր՝
յաւձիցն
իսկ
նոյնժամայն
սատակեալ
իցէ»։
12
Իսկ
կրկնեաց
դարձեալ
եւս
կնոջն
զնոյն ,
եւ
սպառնալեաւք,
զի
եթէ
ոչ
ստէպ
ստէպ՝
մեծամեծ
տանջանս ,
եւ
հարուածք
եւ
թագաւորին
եւս
քան
զեւս
մահու
եւ
պէսպէս
։
Եւ
մտեալ
անդրէն
Խոսրովիդուխտն՝
մեծաւ
եւ
զգուշութեամբ
ասաց
։
14
Իսկ
նոքա
վաղվաղակի
յղէին
անդր
նախարար
զոմն
աւագ,
որոյ
անուն
կոչէր։
15
Եւ
գնաց
նա
ի
քաղաքն
հանել
զնա
ի
խոր
բանդէ
։
16
Արդ՝
իբրեւ
եկն
եհաս
ի
քաղաքն
ընդ
առաջ
ելանէին
քաղաքացիքն՝
հարցանել
գալոյն։
17
Եւ
նա
ասէ
ցնոսա,
«Վասն
կապելոյն
Գրիգորի
եկեալ
եմ,
»։
18
Իսկ
զարմացեալ
առ
հասարակ .
Ո՞
գիտէ
թէ .
զի
բազում
ամք
են,
զի
ընկեցին
զնա
անդր»։
նա
պատմեաց
զիրս
տեսլեանն
եւ
զինչ
եղեւն
։
Եւ
եկին
բերին
պարանաց
երկայնս
եւ
ստուարս,
եւ
կցեցին
ի
ներքս։
21
Աղաղակեաց
Աւտայ
ի
ձայն
մեծ
եւ
ասէ.
Գրիգորիոս,
եթէ
կայցես
ե՛կ
ի
դուրս.
զի
Տէր
Աստուածն
քո,
զոր
նա
հրամայեաց
հանել
զքեզ
»։
22
Եւ
անդէն
յոտն
կացեալ՝
վաղվաղակի
զպարանն
եւ
բուռն
հարեալ
ունէր։
Իսկ
սոցա
գիտացեալ՝
ձգեալ
զնա
ի ,
եւ
տեսին
զի
թխացեալ
էր
մարմին
նորա
սեւացեալ.
եւ
անդէն
հանդերձս
մատուցեալ
զգեցուցին
նմա,
եւ
խնդութեամբ
առին
յԱրտաշատ
քաղաքէ,
տանել
ի
Վաղարշապատ
քաղաք։
Յայնմ
ժամանակի
առ
ցաւոցն՝
ելեալ
թագաւորն
յերամէ
խոզիցն՝
դիւին
առեալ
ածէր
ընդ
նորա
մերկ
խայտառակ։
25
Եւ
նախարարքն
արտաքոյ
քաղաքին
սպասէին
։
իբրեւ
զնոսա
ի ,
զի
գային
հանդերձ,
եւ
այլ
բազում ,
որ
գային
ընդ
նոսա
յԱրտաշատ
քաղաքէ՝
ընդ
առաջ
խաղացեալ,
եւ
ուտելով
զմարմինս
դիւահարէին
եւ
առաջի
նորա։
27
Իսկ
նա
վաղվաղակի
եդեալ
յաղաւթս ,
եւ
նոքա
ի
զգաստութիւն
դառնային։
Եւ
նա
անդէն
հրամայեաց,
զի
արկցեն
իւրեանց
եւ
ծածկեսցեն
իւրեանց։
29
Եւ
մատուցեալ
թագաւորն
եւ
նախարարքն՝
բուռն
հարեալ
ունէին
սրբոյն
Գրիգորի
եւ
ասէին.
«Խնդրեմք
ի
քէն,
թո՛ղ
մեզ ,
զոր
մեք
ընդ
քեզ
արարաք»։
30
Իսկ
նա
մատուցեալ
զնոսա
ի
գետնոյ
անտի
եւ .
«Ես
մարդ
եմ
իբրեւ ,
եւ
ունիմ
իբրեւ .
բայց
դուք
ծաներո՛ւք
զձեր ,
զերկինս
եւ
զերկիր
արարեալ
է,
զարեգակն
եւ
զլուսին
եւ
զաստեղս,
զծով
եւ .
եւ
նա
կարող
է
զձեզ
բժշկել»։
Իսկ
անդէն
սկսաւ
հարցանել
Գրիգորիոս,
ո՛ւր
եդեալ
են
մարմինք
վկայիցն
Աստուծոյ։
Իսկ
նոքա
ասեն,
թէ
«Զորո՞ց
վկայից
ասես»։
նա
ասէ.
«Որ
վասն
Աստուծոյն
մեռան
ի
ձէնջ»։
Իսկ
նոցա
ցուցեալ
նմա
։
Իսկ
նա
ընթացեալ
ժողովել
ամփոփել
զմարմինս
նոցա
ի
սպանման
տեղեացն,
զի
կային
անդէն։
Եւ
տեսին
զի
Աստուծոյ
պահեալ
էր
զմարմինս
նոցա
զի
այն
ինն
էր
եւ
ինն
գիշեր
զի
արտաքոյ
ընկեցեալ
կային
մարմինք
նոցա
զի
ոչ
էր
եւ
ոչ
շան
քանզի
անդէն
շուրջ
զքաղաքաւն
էին,
ի
քաղաքն
եւ
ոչ
հաւու
վնասեալ
եւս
էր
նոցա
եւ
ոչ
հոտեալ
էին
նոցա։
37
Իսկ
նոքա
հանդերձս
պատանաց
բայց
երանելին
Գրիգորիոս
ոչ
համարէր
զպատանսն
բերեալս ,
զայլոց .
այլ
իւրաքանչիւր
պատէր
զսուրբսն.
Առ
անգամ
մի,
ասէ,
մինչեւ
լիջիք
արժանի
պատել
զմարմինս
»։
Եւ
ամփոփեաց,
առ
գնաց
ի
հնձանն,
ուր
վանքն
իսկ
լեալ
էին
նոցա.
եւ
իւր
վանս
անդէն
կալեալ՝
աւթեվանս
առնէր։
Եւ
երանելին
Գրիգորիոս
ամենայն
առ
Աստուած
աղաւթս
մատուցանէր
նոցա
փրկութեան
եւ
խնդրուածս
առնէր,
զի
դարձցին
եւ
ապաշխարութեան
հնարս
գտանել
։
40
Եւ
ի
վաղիւ
անդր
եւ
նախարարքն
եւ
բազմութեամբ
եկեալ
ի
ծունր
իջեալ
առաջի
սրբոյն
Գրիգորի
եւ
առաջի
սուրբ
ոսկերաց
վկայիցն
խնդրէին
եւ
ասէին.
«Թո՛ղ
մեզ
զամենայն ,
զոր
մեք
ընդ
քեզ
արարաք.
եւ
խնդրեա՛
դու
վասն
մեր
քումմէ,
զի
մի՛
կորիցուք»։