Յաւուրս
սորա
փոխին
արքունիքն
յԱրմաւիրն
անուանեալ
բլրոյ.
քանզի
էր
հեռացեալ
գետն
Երասխ,
եւ
ի
յերկարել
ձմերայնոյն,
եւ
ի
դառնահոտ
փչմանէ
հիւսիսոյ
պաղացեալ
ձուլեալ
վտակն՝
ոչ
ուստեք
արբուցումն
բաւական
թագաւորականին
գտանէր
տեղւոյ:
Ընդ
որ
նեղեալ
Երուանդայ,
նա
եւ
ամրագունի
եւս
տեղւոյ
ելեալ
ի
խնդիր՝
փոխէ
զարքունիսն
յարեւմուտս
կոյս,
ի
քարակտուր
մի
բլուր,
զորով
պատ
առեալ
Երասխայ՝
ընդդէմ
Ախուրեանն
հոսի
գետ:
Պարսպէ
զբլուրն,
եւ
ի
ներքսագոյն
քան
զպարիսպն
ընդ
բազում
տեղիս
կտրեալ
զքարինսն
մինչեւ
ի
յատակս
բլրոյն
հաւասար
գետոյն,
մինչեւ
դիմել
ջուրց
գետոյն
ի
փորուածն,
յըմպելեաց
պատրաստութիւն:
Զմիջնաբերդն
ամրացուցանէր
բարձր
պարսպօք,
եւ
դրունս
պղնձիս
կանգնէր
ի
միջոցի
պարսպին,
եւ
ելանելիս
երկաթիս
ի
ներքուստ
ի
վեր
մինչեւ
ցդուռնն.
եւ
ի
նմա
որոգայթս
իմն
ծածուկս
ընդ
մէջ
աստիճանացն,
որպէս
զի
ըմբռնեսցի՝
եթէ
ոք
գաղտ
ելանելով
դաւել
կամիցի
զարքայն:
Եւ
էր,
ասեն,
երկդիմի.
որպէս
զի
մինն
լիցի
սպասաւորաց
արքունի
եւ
ամենայն
ելեւմտից
ճանապարհ
տուընջենային,
իսկ
միւսն
գիշերային
եւ
մարդադաւաց:
