Քաղցր
է
ինձ
ասել
եւ
յաղագս
գեղեցիկ
դաստակերտին
Երուանդակերտի,
զոր
յօրինեաց
նոյն
ինքն
Երուանդ
գեղեցիկ
եւ
չքնաղ
յօրինուածովք:
Քանզի
զմիջոց
հովտին
մեծի
լնու
մարդկութեամբ
եւ
պայծառ
շինուածովք,
լուսաւոր
որպէս
ական
բիբ:
Իսկ
շուրջ
զմարդկութեամբն՝
ծաղկոցաց
եւ
հոտարանաց
կազմութիւն,
որպէս
շուրջ
զբբովն
զայլ
բոլորակութիւն
ական:
Իսկ
զբազմութիւն
այգեստանոյ՝
իբր
զարտեւանանց
խիտ
եւ
գեղեցիկ
ծիր.
որոյ
հիւսիսային
կողմանն
դիր
կարակնաձեւ՝
արդարեւ
գեղաւոր
կուսից
յօնից
դարաւանդաց
համեմատ:
Իսկ
ի
հարաւոյ
հարթութիւն
դաշտաց՝
ծնօտից
պարզութեան
գեղեցկութիւն:
Իսկ
գետն
բերանացեալ
դարաւանդօք
ափանցն՝
զերկթերթիսն
նշանակէ
շրթունս:
Եւ
այսպիսի
գեղեցկութեան
դիր՝
անքթթելի
իմն
գոգցես
ի
բարձրաւանդակ
թագաւորանիստն
զհայեցուածսն
ունի.
եւ
արդարեւ
բերրի
եւ
թագաւորական
դաստակերտն:
Զայս
ամենայն
զգործեցեալսն
Երուանդայ
պարգեւէ
մեծն
Տրդատ
մարդկան
ազգին
Կամսարականաց,
որպէս
մտերմաց
եւ
արեան
կցորդաց
ազգին
Արշակունեաց.
զոր
յիւրում
տեղւոջն
պատմեսցուք:
Բայց
ասեն
զԵրուանդայ՝
ըստ
հմայից
դժնեայ
գոլ
ական
հայեցուածով.
վասն
որոյ
ընդ
այգանալ
աչալրջացն
սովորութիւն
ունել
սպասաւորացն
արքունի՝
վէմս
որձաքարեայս
ունել
ընդդէմ
Երուանդայ,
եւ
ի
հայեցուածոցն
դժնութենէ
ասեն
պայթել
որձաքար
վիմացն:
Բայց
այս
կա՛մ
եղիցի
սուտ
եւ
առասպել,
եւ
կամ
դիւականս
ինչ
առ
իւր
ունել
զօրութիւնս,
զի
այսպէս
հայեցուածոցն
անուամբ
վնասեսցէ
զորս
կամի:
