Յետ
այսր
ամենայնի
ամբարիշտն
Յուլիանոս
ըստ
արժանի
խորհրդոցն
վէր
ընկալեալ
ի
փորոտիսն՝
սատակի
ի
Պարսս:
Եւ
զօրացն
դարձեալ,
թագաւոր
ունելով
զՅոբիանոս,
որ
ի
ճանապարհի
վախճանեալ՝
ոչ
ժամանեաց
ի
Բիւզանդիոն:
Իսկ
արքային
Պարսից
Շապհոյ
զհետ
նոցա
կրթեալ,
եւ
խաբկանօք
կոչէ
զՏիրան
առ
ինքն,
գրելով
թուղթ
այսպէս.
-
Թուղթ
Շապհոյ
առ
Տիրան։
«Մազդեզանց
քաջ
եւ
բարձակից
արեգական
Շապուհ
արքայից
արքայ.
ի
բարւոջ
մերում
յիշեալ
եղբայր
սիրելի
Տիրան
Հայոց
արքայ.
ողջոյն
շատ:
«Ճշմարտիւ
ի
վերայ
հասաք,
եթէ
զսէրն
մեր
հաստատուն
պահեցեր,
ոչ
գալով
ընդ
կայսեր
յաշխարհս
Պարսից.
այլ
եւ
զգունդն
զոր
էառ
ի
քէն՝
զհետ
յղեալ
կոչեցեր
ի
բաց:
Եւ
զառաջինն
զոր
արարեր,
գիտեմք,
զի
մի՛
ընդ
աշխարհ
քո
անցանիցէ՝
արարեր,
զոր
ինքն
իսկ
առնելոց
էր.
ուստի
եւ
մեր
պահապանք
գնդին
վատասրտեալ
ի
բաց
եկին,
զքեզ
պատճառելով.
վասն
որոյ
մեր
ցասուցեալ՝
սալարի
նոցա
ցլու
արբուցաք
արիւն:
Եւ
քում
թագաւորութեանդ
ոչ
ինչ
վնասեսցուք,
երդուեալ
ի
Միհր
մեծ
աստուած.
միայն
փութա՛
տեսանել
զմեզ,
զի
խորհել
ինչ
մարթասցուք
վասն
հասարակաց
օգտիե:
Զայս
տեսեալ
Տիրանայ՝
խելագարեալ
գնաց
առ
նա.
քանզի
արժանն
տանէր
զնա
ի
տեղի
հատուցմանն:
Զոր
տեսեալ
Շապհոյ՝
կշտամբեաց
զնա
բանիւք
յանդիման
զօրաց
իւրոց,
եւ
զաչս
նորա
կուրացոյց՝
որպէս
զՍեդեկիային
այնու
ի
հնումն.
թէ
եւ
արդեօք
վրէժս
ընդ
սրբոյ
առնն
այնորիկ
պահաջեցաւ,
որով
լուսաւորէր
աշխարհս,
ըստ
Աւետարանին
ձայնի՝
գոլով
լոյս
աշխարհի,
յորմէ
խաւարեցոյց
Տիրան
զՀայս:
Խաւարեցաւ
եւ
ինքն,
կալեալ
զթագաւորութիւնն
ամս
մետասան:
