Բայց
Արշակ
եւս
ժպրհեցաւ
առնել
գործ
անմտութեան:
Ի
թիկանց
կուսէ
լերինն
Մասեաց
շինեաց
ձեռակերտ,
ժողով
մարդկան
մեղաւորաց.
եւ
ետ
հրաման,
որ
ոք
անկեալ
անդր
բնակեսցէ՝
մի՛
լիցի
ի
վերայ
նորա
իրաւունք
դատաստանի:
Եւ
նոյն
ժամայն
ծովացեալ
լցաւ
մարդկութեամբ
հովիտն
ամենայն.
քանզի
աւանդառուք
եւ
պարտականք,
եւ
ծառայք
եւ
վնասակարք,
եւ
գողք
եւ
սպանողք,
եւ
կնահանք
եւ
այլք
այսպիսիք
փախուցեալք
անդր
անկանէին,
եւ
ոչ
կայր
նոցա
այց
եւ
խնդիր:
Եւ
բազում
անգամ
բողոքեալ
նախարարացն՝
եւ
ոչ
ինչ
լուաւ
նոցա
Արշակ.
մինչեւ
առ
Շապուհ
եւս
ունել
նոցա
բողոք:
Եւ
եղեւ
ի
դառնալն
Շապհոյ
ի
Յունաց՝
առաքեաց
զմի
ի
սպարապետաց
իւրոց
եւ
հայ
գունդ
ընդ
նմա,
եթէ
դէպ
լինի,
ունել
զԱրշակ.
եւ
նա
խոյս
ետ
ի
նոցանէ
զկողմամբք
Կաւկասու,
Վրաց
միաբանելով:
Իսկ
սպարապետն
Պարսից
եկեալ
ի
Հայս՝
ի
ձեռնտու
լինելոյ
նախարարացն
առնու
զամուրն
Անի,
եւ
գերէ
զամենայն
գանձս
արքունի
որ
ի
նմա,
այլ
եւ
զոսկերս
թագաւորացն.
ոչ
գիտեմ,
թէ
վասն
նախատի՞նս
առնելոյ
Արշակայ,
եթէ
վասն
հմայից
ինչ
հեթանոսականաց:
Զոր
ապա
մաղթեալ
նախարարացն՝
թափեալ
թաղեցին
յաւանին
յԱղցս,
որ
յոտին
Արագած
կոչեցեալ
լերինն:
Քանզի
ոչ
գիտացին
ընտրել
զոսկերս
հեթանոսաց
եւ
հաւատացելոց,
զի
ընդ
միմեանս
էր
խառնակեալ
գերողացն,
յաղագս
այնր
ոչ
արժանի
համարեցան
ի
դիրս
սրբոցն
թաղել
ի
Վաղարշապատ
քաղաքի:
Եւ
նախարարացն
Հայոց
ժողովեալ՝
դիմեցին
ի
վերայ
արքունական
ձեռակերտին
Արշակաւանի,
եւ
հարին
զնա
սրով
սուսերի
յառնէ
մինչեւ
ցկին,
բայց
ի
տղայոց
ստնդիացաց.
քանզի
դառնացեալք
էին
իւրաքանչիւր
ի
վերայ
ծառայից
իւրեանց
եւ
յանցաւորաց:
Զոր
թէպէտ
եւ
վաղ
գիտացեալ
մեծին
Ներսիսի՝
ոչ
յառաջ
քան
զկոտորելն
ժամանեաց
հասանել.
այլ
ի
կատար
գործոյն
հասալ՝
եգիտ
բաժանեալ
զտղայս
կոտորելոցն,
զի
վարեսցեն
ի
գերութիւն
որպէս
զհեռաւոր
թշնամեաց:
Զորս
թափեալ
մեծին
Ներսիսի,
հրամայեաց
կրել
որթովք
ի
գոմ
մի,
եւ
դարմանս
եւ
սնուցողս
նոցին
կարգեաց.
որք
յետոյ
աւանացեալ
անուանեցան
Որթք
այնորիկ
աղագաւ:
