* * *

Մի՛ այլ յաստեղս լուսաճաճանչս Ուրանիա սիգասցի
Զհրավառ զիւր լեգէոն յոլորտս երկնից ՚ի տարած,
Կարկտաբեր թող թխպագին յաւէժ ամպովք ծածկեսցի,
  Մինչ անաղօտ ուսման փայլէ առաւօտեան արուսեակ։
Ոչ արբանեակ ասեմ արփւոյն էականին լուսատիպ,
Իմանալի այլ արեւուն ոսկետեսիլ կարապետ,
Որ ո՛չ մասամբ լուսոյ արփւոյն լուսաւորի փայլածու
Եւ ստուերաւ հողագնտոյս ո՛չ մատնէ զլոյսն ՚ի կորուստ։
Հայաստանին արդ մանկտւոյ առոյգ ոգի զուարթուն
Յօդս ճախրէ լուսագանգուր յիմաստութեան պերճ կամար.
Տգիտութեան եւ թանձրաբարդ միգաց սաստիկ վարագոյր
Շիւ ՚ի ծուէնս պատառոտէ նորա գուպար լուսաճեմ,
Արի՛ք զսոսա որք երկնեցիք լուսատեսիլ զուարթունք,
Աստղունք ահա՛ ՚ի Հայաստան լոյս նշողեն գերաբուն.
Իւղով օծցէ մեր հայրենիք այրիացեալ զիւր գլուխ,
Յանգայտ իւր ծոց զորդիս գգուեալ որովայնի իւր ծնունդք։
Նոր տեսարան՝ նոր ոլիմպոս ՚ի քեզ Մասիս երեւի,
Մի՛ այլ Պարնաս իւր մուզայիւք, մի Արգոնեան եւ նաւորդք.
Ոսկեծըղի լուսափետուր հայկեան զաւակք ՚ի քեզ յօդս
Թեւապարեն ճախրեն ՚ի վեր լուսաւորաց ՚ի կայան,
Թագ կապեսցեն նոքին փառաց ՚ի քոյդ գլուխ դաբնիդեայ,
Պսակեսցեն զանուն քաջաց հայկածընին զաւակաց,
Թէ ո՛չ Լեւոն զսըգոյդ քուրձ մերկեաց սրով երկսայրի,
Սոքին յաւէժ ծիրանափառ զքեւ արկցեն պատմուճան։
Յաթերս կապոյտ եւ դուք աստղունք՝ լուսածըղիկք, վառվառուն,
Արուսեկի եւ արփային նաժիշտք յաւէժ իբր հարսունք,
Լուսացնցուղ բոլորեցէք կաճառ զնոքօք բիւրեղեան,
Զի Հայաստան մի՛ ասասցէ՝ թէ չիք աստղունք զուարթունք։

1851 թ., մարտ