Բանաստեղծութիւններ

ՉԵՐՔԷԶԻ ԵՐԳ
(Պուշկինից)

Գետը վազում է կատաղած

Ու խըռոված յորձանքով.

Սարերի մէջ ահա յոգնած

Քնեց զինուորը գիշերով,

Թեկն տուեց նա պողպատէ

Իւր նիզակին պսպղուն.

Զինուո՛ր, մի՛ քնիլ դու մութ ժամին,

Մօտըդ չեչէն կայ զարթուն։

Լող է տալիս նա մակոյկով՝

Ուռկան ձգած գետի տակ.

Զինուո՛ր, գետի մէջ խեղդուելու

Քեզ էլ սպառնում է վտանգ.

Ինչպէս խեղդվում են երեխայք,

Շոգ օրերին լողալիս,

Էն կողմումը քո թշնամի

Տե՛ս, չեչէնն է ման գալիս։

Նուիրական ջրի ափին

Ծաղկում են ճոխ աւաններ.

Թէ զինուորն է նոցա պաշտպան,

Կան այն տեղ խաղ, պար, երգեր.

Ապա թէ նա հեռացած է,

Փախէ՛ք, ընտիր երգիչներ,

Սիրուն կոյսեր, տուն շտապեցէք

Ման են գալիս չեչէններ։