[ԵՂԾ ԱՂԱՆԴՈՑ ԵԶՆԻԿԻ ԿՈՂԲԱՑՒՈՅ]

Բայց թեպէտ եւ պէսպէս զինուք վառեցաւ թշնամին արդարութեան, Յունաց իմաստնոցն կարծեցուցանել, թե նիւթ ինչ միշտ առընթերակաց կայր Աստուծոյ՝ ուստի զարարածսն արար, եւ, քանզի նիւթոյ անուն ի նոցա լեզու ի մրուր մերձ է, վասն այնորիկ զչարեացն սկիզբն անտի կարծեցին, եւ Պարսից քէշին գտիչք, առ ի տարակուսելոյ՝ թե ուստի չարիքն լինիցին, ընդ նոյն արահետս, վրիպեալք ի ճշմարտութենէն, զնոյն բաջաղանս այլովք պատմութեամբք կարկատեցին, որպէս թե [111] ի միոջէ ի հաւրէ երկու 237r որդիք ծնան. մին բարի՝ եւ բարեաց արարիչ, եւ մին չար՝ եւ չարեաց գործաւն, ի նոյն ռխարխափք անկեալ եւ աղանդոցն, զոր թշնամին՝ իբրեւ զորոմն ի մէջ ցորենոյ՝ սերմանեաց։ Զի կէսքն երիս արմատս դնեին, բարւոյ եւ արդարոյ եւ չարի. եւ այլքն երկուս, բարւոյ եւ չարի. եւ ոմանք՝ եւթն։

Եւ արդ եկեղեցւոյ Աստուծոյ գործ այն է, զարտաքինսն՝ իրաւք ճշմարտութեան՝ առանց գրոց՝ յանդիմանել, եւ զկարծեալսն ներքինս եւ ոչ ճշմարտեալս՝ գրովք սրբովք յանդիմանել։

Զհիւղեայն կարծիս, որովք Յոյնքն մոլորեցան, բաւական համարեսցուք առաջնոց բանիցն յանդիմանութեամբ վճարել. եւ ընդ Պարսից քէշին գտաւղս, ապաւինեալ ի շնորհսն Աստուծոյ, մատիցուք ի պայքար։