[ԵՂԾ ԱՂԱՆԴՈՑ ԵԶՆԻԿԻ ԿՈՂԲԱՑՒՈՅ]

Չարիքս որ լինին ուստի՞ իցեն։

Հարցցուք եւ մեք. չարիքն որ լինին անձի՞նք ինչ իցեն, թե արգասիք անձանց։

Ասեն, ի դէպ է կարծել՝ եթե արգասիք անձանց։

18 Եւ հիւղն, զոր ասեն անարգասաւոր եւ անկերպարան, զիա՞րդ [28] անարգասաւորն եւ անկերպարան յայլս կարէր արդիւնս ծնուցանել. եթե ոչ՝ ի դիպացն լինիցին չարիքն, եւ ոչ ի նմանէ։

Զի սպանութիւն չէ անձն ինչ, եւ ոչ շնութիւն անձն ինչ է, եւ ոչ դարձեալ այլքն մի ըստ միոջէ ի չարեացն. այլ որպէս ի դպրութենէն դպիր կոչի, եւ ի ճարտարութենէ ճարտար, եւ ի բշժկութենէ բժիշկ, եւ այն ոչ եթե անձինք ինչ են, այլ յիրաց անտի առնուն զանուանս, նոյնպէս 199r եւ չարիքն ի դիպացն առնուն զանուանումն։

Ապա եթե եւ զայլ ոք իմանայցեն դրդիչ եւ գրգռիչ՝ որ արկանիցէ ի միտս մարդկան զչարիսն, եւ նա ի գործոյն՝ զոր գործէ՝ առնու զանուն չարութեան։

Բայց զայն պարտ է գիտել, թե զոր գործէ ինչ ոք՝ ոչ ինքն նոյն է. որպէս բրուտն յորժամ անաւթս գործիցէ՝ ոչ ինքն անաւթ լինի, այլ գործիչ է անաւթոցն, ուստի եւ զանուանումն արուեստին առնու, նոյնպէս եւ չարագործն ի չարն գործելոյ առնու [29] զանուն չարութեանն՝ եթե շուն իցէ եւ եթե սպանող։

19 Ապա ուրեմն յիրաւի ասին մարդիկ արարիչք չարեաց, զի ինքեանք են պատճառք առնելոյ եւ չառնելոյ։ Եւ զչարիսն ոչ պարտիմք անձինս անուանել, այլ արգասիս անձանց։

20 Իսկ եթե ի նմին յամառութեան կացցեն՝ թե արդարեւ անարդ եւ անարգասաւոր է հիւղն, եւ Աստուած ած զնա ի զարդ եւ ի կերպարանս եւ յարգասիս, ապա զԱստուած դնեն պատճ199vառս չարեացն։

21 Լաւ էր լեալ՝ թե նոյնպիսի կացեալ էր անհեդեդ եւ անարգասաւոր, քան գալ յարգասիսն եւ ի կերպարանս, եւ լինել պատճառ չարեաց այլոց։ Քանզի զի՞նչ մարթի ոք լինել՝ որ իցէ՝ թե անկերպարան իցէ։

Նա եւ ասելն անկերպարան՝ զկերպարանացն յայտ առնէ։

Իսկ եթե էր ինչ անձնաւոր եւ կերպարանաւոր, աւելորդ է ասել արարիչ զԱստուած։

22 Այլ այնու, ասեն, զի յանարդութենէն եւ յանհեդեդութենէն [30] դարձոյց ի զարդ եւ ի կերպարանս, յիրաւի կոչի արարիչ։

Այդ այնմ նման է, յորժամ ի քարանց ոք շինուածս առնիցէ՝ պատշաճելոյն եւ յաւրինելոյն միայն արարիչ է, եւ ոչ բնութեանն։

23 Եւ արդ յի՞նչ ինչ արդեաւք արար Աստուած զանկերպարանն։

Ի լա՞ւ ինչ թե ի յոռի։

Եթե ասիցեն՝ եթե ի լաւ, զչարիսն որ լինին պարտին խնդրել՝ թե ուստի՞ լինին։ Արգասիքն ոչ նոյնպիսի մնացին՝ որպէս եւ եինն, այլ ի լաւն դարձեալ՝ լաւք եւեթ 200r երեւեսցին։ Ապա եթե ի յոռի ինչ դարձան, իշխեսցե՞ն ասել՝ թե չարեացն պատճառ Աստուած է, զի նա զարգասիսն ի լաւ անդր դարձոյց։

24 Այլ ասեն՝ թե զյստակն ի մի կողմն ընտրեաց, ուստի զարարածսն արար, եւ զմրրախառնն եթող։

25 Ասասցուք՝ որպէ՞ս. զի թե կարող էր եւ զայն յստակել եւ զչարիսն ի միջոյ բառնալ, եւ ոչ կամեցաւ զայն ի միջոյ բառնալ, ապա [31] պատճառս չարեացն պարտ է զնա ասել. զի ի կիսոյն նորա արար բարի արարուածս, եւ զկէսն նորա եթող նոյնպիսիս յապականութիւն լինելոյ բարւոք արարածոցն։

26 Եւ եթե ճշմարտիւ ոք քննիցէ զիրսն՝ գտանէ յանհնարին վտանգս եկեալ զհիւղն քան զառաջին անկազմութիւնն. զի նախ քան զընտրելն եւ զգալն զվտանգսն չարեացն՝ յապահովի եւ յանհոգութեան կայր, եւ արդ յառնլոյ զազդմունս չարեացն՝ ի տագնապի եւ ի տարակուսի կայ։ Եւ թե կամիս, ի մարդոյ իսկ առ աւրինակ. 200v զի նախ քան զպատկերանալն եւ լինել կենդանի, անմասն էր ի չարեաց. եւ յորժամ գայ ի չափ հասակի մարդոյ, յայնժամ միտի ի չարիս յիւրմէ անձնիշխանութենէ։ Նոյնպէս եւ ի բարերարութենէն, զոր ասեն յԱստուծոյ եղեալ հիւղեայն, գտանի՝ զի ի յոռութիւնս եկն։

27 Ապա եթե ի չկարելոյ Աստուծոյ բառնալ զչարիսն եթող նոյնպիսիս, այնու տկարութիւն ածեն [32] զԱստուծով՝ կամ թե բնութեամբ տկար իցէ, կամ թե առ երկիւղի յաղթեցաւ յայլմէ զաւրագունէ քան զնա։ Եթե յաղթեալ կասկածանաւք ի մեծագունէ քան զնա ասիցեն, հարկ է թե ռզչարիսն բռնադատիչս կամաց նորա դնեն։ Եւ ընդէ՞ր ըստ նոցա բանիցն չարիքն ոչ լինեին աստուածք, որ Աստուծոյն յաղթել կարեին։