[ԵՂԾ ԱՂԱՆԴՈՑ ԵԶՆԻԿԻ ԿՈՂԲԱՑՒՈՅ]

Եւ դարձեալ՝ թե ձեռնհաս ինչ ոք էր աւտարն, որպէս Մարկիոնն ասէ, ազատել զոգիսն ի տանջանաց անտի, ընդէ՞ր ոչ բռնութեամբ իսկ ձեռն. արկ եւ կորզեաց զոգիս տանջանաւորացն յինքն։ Այլ նախ թոյլ տայր՝ զի տանջիցին, եւ ապա հանէր. եւ զայն ոչ համարձակութեամբ, այլ կասկածանաւք եւ արեան գնոց գնելով։

399 [274] Այլ, ասեն, վասն ողորմու305vթեան արար։ Տեսեալ զոգիս տանջանաւորացն նեղեալս ի դժոխս, առաքեաց զորդին իւր՝ փրկել զնոսա։

400 Եթե փրկեաց զնոսա, վերջինքն զի՞ գործիցեն, որ ի նոյն դժոխս անկանելոց են։

401 Եթե վասն ողորմութեան արար՝ զոր արարն, պահեալ իցիւ զգալուստ որդւոյն իւրոյ մինչ ի վախճան աշխարհի եւ ապա առաքեալ, - զի ի վերայ ամենեցուն առնէր ողորմութիւն, եւ հանէր ի կեանս, - քան փութացաւն եւ առաքեաց ի կէս դարին, եւ չիք հնար վերջնոցն՝ որ անկան անդր՝ թե ելանիցեն։ Քանզի այնուհետեւ զգուշացաւ նոցա տանջիչն։

402 Այլ յոյժ մոլորեալ են, եւ մոռացան զայն՝ թե չիք ծառ չար որ առնիցէ զպտուղ բարի, եւ ոչ քաղեն խաղող ի փշոց, եւ ոչ թուզ ի տատասկէ, եւ իւրն զիւրն ընդունի։

403 Եւ միւսն եւս զոր ասեն՝ թե ոչ ընդունին դժոխք զկեանս, վասն [275] այնորիկ ել ի խաչ, զի իջեալ իբրեւ զմեռեալ՝ ընկալցին զնա դժոխքն։

Իսկ արդ ո՞չ ոք առաքիցի անդր կենդանի, կամ մարդիկ յանցաւորք, կամ սատանայ եւ դեւք կե304rնդանւոյն։ Թե այնպէս իցէ, եւ զնոսա ոչ ընդունին։

404 Կամ Յեսուն իբրեւ զմեռեալ յո՞ չոգաւ։

Միթե ի գերեզմա՞ն երկրի, զոր գիրք դժոխք կոչեն։ Եւ ահա անդ չեն ոգիք, եւ ոչ հուր որ տանջիցէ զնոսա։

Եւ եթե ասիցեն, ի գեհենն չոգաւ իբրեւ զմեռեալ, չիք մուտ բանիցն։ Զի ոչ տայ թոյլ Առաքեալ՝ թե երկուս մահս մեռաւ, այլ մի՝ զոր մարմնովն կրեաց զխաչին, եւ հնազանդ եղեւ մահու խաչին։ Եւ ոչ դնէ՝ թե այլ ոք դատեաց զնա եւ արկ ի գեհեն, այլ թե հայր ետ զնա ի մահ։ Եւ դարձեալ՝ թե ինքն ետ զանձն իւր փրկանս փոխանակ բազմաց, մահուամբ մարմնոյ, եւ ոչ տանջանաւք ոգւոյ։