Պատմութիւն Հայոց

Դարձեալ ի մտանել ամին երկրորդի փախուցանելոյ զՂիաթադին սուլտանն, խաղացին գնացին ընդ կողմանս Բզնունեաց, ի քաղաքն Խլաթ, եւ առեալ զնա՝ տան ի ձեռս Թամթայ՝ քուեր Աւագին, որ էր յառաջ տէր լեալ քաղաքին, մինչ կին էր նա Աշրափ Մելիքին, եւ գերեցաւ ի խորազմեցի սուլտանէն Ջալալադնէն. եւ ի նոցունց դարձեալ առաւ գերի եւ առաքեցաւ առ ղանն, եւ եկաց անդ զյոլով ամս։

Եւ իբրեւ առաքեաց թագուհին վրաց Ռուզուդան զիշխանն Համադօլայ դեսպան առ ղանն, եւ ի դարձին իւրում Համադօլայն խնդրեաց ի ղանէն զԹամթի եւ եբեր ընդ իւր հրովարտակօք ի ղանէն. զի՝ զոր ինչ լեալ իցէ նորա, մինչ կին էր Մելիք Աշրափին, տայցեն ի նա։

Եւ նոքա արարեալ զհրամանս արքային իւրեանց. տան ի ձեռս նորա զԽլաթ եւ զգաւառսն՝ որ շուրջ զնովաւ, եւ ինքեանք ասպատակ սփռեալ ընդ կողմանս կողմանս ի Միջագետս Ասորւոց, յԱմիթ եւ յՈւռհայ եւ ի Մծբին եւ ի Շամբին երկիրն, եւ յայլ բազում գաւառս, դարձան ունայն. զի թէպէտ ոչ ոք ել ընդդէմ նոցա պատերազմաւ, սակայն վասն տօթոյն ամարայնւոյ բազումք ի նոցանէ խորշակահար լեալ, մեռան՝ մարդ եւ երիվար։

Եւ եկեալ ի տեղի իջաւանի իւրեանց, դադարեցին զաւուրս ձմերայնւոյն։ Եւ տան հրաման վասն շինութեան քաղաքին Կարնոյ՝ Թէոդուպօլեայ։ Եւ ժողովեցան ցրուեալքն եւ ղօղեալքն եւ զերծեալքն ի գերութենէ. կոչեցին եւ զեպիսկոպոս քաղաքին՝ զտէր Սարգիս, զոր եբեր իշխանն Շահնշահ՝ որդին Զաքարէի, եւ չոգաւ։ Եւ սկսան վերստին շինել զաւերեալ եւ զկործանեալ քաղաքն։