Ամսոյս
1էն
արձակեալ
թուղթ
ձեր`
ընդ
վեհի
թղթոցն
յարգութեամբ
ընկալայ,
որում
եւ
պատասխանեցի,
ահա
ընդ
գրոյս
բաց
առաքեմ
ի
ձեռս
ձեր
որ
երկարօրէն
ամենայն
բանն
այնմանէ
տեղեկացեալ`
ուղեւորիցէք
առ
ինքն:
Ինձ
աղքատութեամբ
մաշեաց
ի
Պետրբուրխ
եւ
այժմ
տեսանէ
հարկաւոր
գոլս,
թէպէտ
Աստուած
ողորմած
չկայ
ինչ
կասկած,
սակայն`
մաշումն
է
մերս
սրտի:
Սրբազան
պատրիարգին,
եւ
Մարտիրոս
արհոյն
եւ
նոր
նւիրակին
ձերոյ,
Աբրահամ
արքեպիսկոպոս
եղբորս,
մատուսջիք
յինեն
զողջոյն,
եւ
սէր:
Աստ
տակաւին
ո'չ
գոյ
ուրախարար
ինչ
լուր,
յոյնայն
սպառնալիքեն
զոր
յիշեցուցանեն
վեհին,
կայսրն`
եւ
օրէնք
նորա
սուրբք
են
ո'չ
կարէ
այդպիսի
հեթանոսական
գործ
ի
սոցանէ
առաջանալ.
անհոգ
լինիլ
ծանուցէք:
Ամենայն
հարցանօղաց
կարօտական
զողջոյնս
նւիրեալ,
մնամ
վասն
ձեր
աղօթարար
խոնարհ
Գրիգոր
արքեպիսկոպոս
սրբոյ
Էջմիածնի:
1803
յուլիսի
29
ի
Գրիգորիպոլ.
Քնեազ
Բարսեղն,
աղայ
Պողոսն,
եւ
Անդրէաս
եղբայրս
զձեզ
ողջունեն
Սիմօնի
գրեանքն
հասին,
բայց`
տակաւին
որքանութիւնն
ո'չ
գիտեմ,
տէրողորմեայքն
խնդրեմ
առաքել,
զոր
անցեալ
փոստին
գրեալ
եմ:
Տէր
հայր,
գրեցի
վասն
սիրական
որդոյդ,
առ
Սիմէօն
Սերկէիչն,
ի
Հաշտարխան: