Դաւթար (1778-1800)

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

Ամսոյս 1էն արձակեալ թուղթ ձեր` ընդ վեհի թղթոցն յարգութեամբ ընկալայ, որում եւ պատասխանեցի, ահա ընդ գրոյս բաց առաքեմ ի ձեռս ձեր որ երկարօրէն ամենայն բանն այնմանէ տեղեկացեալ` ուղեւորիցէք առ ինքն:

Ինձ աղքատութեամբ մաշեաց ի Պետրբուրխ եւ այժմ տեսանէ հարկաւոր գոլս, թէպէտ Աստուած ողորմած չկայ ինչ կասկած, սակայն` մաշումն է մերս սրտի:

Սրբազան պատրիարգին, եւ Մարտիրոս արհոյն եւ նոր նւիրակին ձերոյ, Աբրահամ արքեպիսկոպոս եղբորս, մատուսջիք յինեն զողջոյն, եւ սէր:

Աստ տակաւին ո'չ գոյ ուրախարար ինչ լուր, յոյնայն սպառնալիքեն զոր յիշեցուցանեն վեհին, կայսրն` եւ օրէնք նորա սուրբք են ո'չ կարէ այդպիսի հեթանոսական գործ ի սոցանէ առաջանալ. անհոգ լինիլ ծանուցէք:

Ամենայն հարցանօղաց կարօտական զողջոյնս նւիրեալ, մնամ վասն ձեր աղօթարար խոնարհ

Գրիգոր արքեպիսկոպոս սրբոյ Էջմիածնի:

1803 յուլիսի 29

ի Գրիգորիպոլ.

Քնեազ Բարսեղն, աղայ Պողոսն, եւ Անդրէաս եղբայրս զձեզ ողջունեն Սիմօնի գրեանքն հասին, բայց` տակաւին որքանութիւնն ո'չ գիտեմ, տէրողորմեայքն խնդրեմ առաքել, զոր անցեալ փոստին գրեալ եմ: Տէր հայր, գրեցի վասն սիրական որդոյդ, առ Սիմէօն Սերկէիչն, ի Հաշտարխան: