ՆԱՄԱԿ
ՀՐԱՏԱՐԱԿՈՂԻՆ
(էջ
379)
Տպագրվել
է՝
«Հյուսիսափայլ»,
1859,
№
11,
էջ
903–906,
Ադոլֆ
Բլումենթալ
ստորագրությամբ:
Որ
Ադոլֆ
Բլումենթալ
անունը
Մ.
Նալբանդյանի
գրական
կեղծանունն
է,
այդ
երեւում
է
«Ծոցատետրի
նկատողությունների»
այն
նշումից,
որի
մասին
խոսք
եղավ
նախորդ
նամակի
ներածական
հոդվածում:
Այն
հանգամանքը,
որ
այս
եւ
նախորդ
նամակները
թվագրված
են
միեւնույն՝
նոյեմբերի
9-ին,
մեկը
ուղարկված
իբր
Բեռլինից,
իսկ
մյուսը՝
Վիեննայից,
չի
կարող
հիմք
ծառայել
նամակները
տարբեր
հեղինակների
վերագրելու
համար:
Այս
դեպքում
եւս
Նալբանդյանը
դիմելով
գրական
հնարանքի
օգնությանը,
ջանում
էր
ընթերցողներին
ցույց
տալ,
թե
խմբագրությունը
թղթակցություններ
է
ստանում
տարբեր
վայրերից:
Էջ
379,
տ.
22–23.
…Շիլլերի
տաղը
«Ուրախության
վերա»
—
Այս
հիմնը,
որ
մարդկանց
կոչ
էր
անում
միավորվել՝
ուրախության,
սիրո
եւ
բարեկամության
իրենց
ընդհանուր
ձգտումներով,
դրվել
է
Բեթհովենի
հռչակավոր
Իններորդ
սիմֆոնիայի
ավարտի
հիմքում:
Ավելի
ուշ՝
Չայկովսկին
Շիլլերի
հիմնի
խոսքերով
գրել
է
մի
կանտատ՝
մեներգի,
երգչախմբի
եւ
նվագախմբի
համար
(տե՛ս
Ֆ.
Պ.
Շիլլեր,
Ֆրիդրիխ
Շիլլեր,
Մոսկվա,
1955,
էջ
121,
ռուսերեն):
տ.
28.
…Հայնրիխ
Լաուբե
—
«Երիտասարդ
Գերմանիայի»
գործուն
անդամներից,
դրամատուրգ:
Շիլլերյան
տոնախմբության
օրերին՝
Վիեննայի
թատրոնի
դիրեկտոր: