Թղթեր

Ի սերկեան աւուրս վերծանութեան ընթերցուածի յերկրորդումս երկշաբաթու պատահէր ըստ շարամանութեան պարառաբար ամի նորոյ յերկրորդում ամսոյ զամլութեանն որդէծնութիւն Աննայի, որ նշանակէր` զքառասներորդին պատարուն առնել լրմանն նորա որդէծնութիւն Սիովնի լինել հայցէ եկեղեցի սուրբ. յարէ եւ ի նոյն զիմաստութեանն տան շինութիւն եւ խրատէ զնա յարաբարդեալ եւ յայն զմարգարէական զնախուստ ի սկզբան, որ առ Երեմիայ եւ ի հեթանոսս առաքել նմա, որ նշանակէր զնորոյս նախընթացութիւն եւ զաւետաւորութիւն. յայնր յարմարական պատշաճէ զԴաւթեանն երգ Եղիցի ականջաց քոց լսել զձայն աղօթից իմոց. եւ զի լռելայն աղօթէր Աննա. Ի խորոց կարդացի, ասէ, Տէր, Տէ'ր լո'ւր ձայնի իմոյ, եղիցի ականջաց քոց ի լսել զձայն աղօթից իմոց:

Մինչ յայսմ էաք խորհրդածութեան մերում, զորս փոյթ յանձին կալեալ հարցանէր զմեզ սրբազան հայր սրբոյ Կարապետին, եկն եհաս խոյզ խնդրոյ քո պաղատանօք հանդերձ: Եւ զմտաւ ածեալ մեր զանուն քո եւ զիրողութիւն, յոյժ տրամախոհէի զդիպական ճահաւորութիւն խնդրոյս: Վասն զի ծեր եւ քահանայ քեզ ելոյ եւ անուն Սամուէլ յորջորջեալ. զի՞նչ առ այս արդեօք եթէ ի մէնջ ինչ իցէ հնար ոչ կատարել զիղձ բաղձանաց քոյդ պաղատանաց. կամ զի՞նչ մեզ յայսոսիկ փոյթ տմարդութեան մանաւանդ եթէ անողորմութեան. կամ զի՞նչ մեզ օգուտ յայսոսիկ:

Սակայն եթէ հրամայէ սրբազանութիւն քո, զերիսս զայս ոչ փոյթ համարել` զդատաստան ուղղել եւ զհրաման արքայական եւ զպարտս տէրութեան: Աղէ~ գրեա' ստուգաբար զլուծումն իւրաքանչիւր պատճառի եւ գտցես ի մէնջ անբաղաբար զհարցումն. ապ՚եթէ ոչ` եւ հրամայիմք անաչառու եւ հնազանդ եւ հլու աստուածային պատուիրանին լսել եւ ծառայել անարատութեամբ. զիա՞րդ իշխանաբար վատնեմք զտէրունեանցն գանձ եւ ապերախտ զերախտաւորն գործեմք, եւ զսիրելիսն մեր եւ զբարեկամսն յառաջացուցանեմք, եւ զթագաւորս եւ զտէրս երկրորդ նոցա համարիմք, մանաւանդ օտար մեզ ելոյ եւ պանդուխտք, եւ յոյժ պատուասիրութիւն ի մերոյ քրիստոսապսակեալ արքայէն ընկալեալ:

Այլ զի՞նչ փոյթ քեզ յայսոսիկ, միայն բախտի արա', բախտի լիցիս բաժին Սանասարեանն Սասնայի. եւ մի' զոք աղաչելով թախանձեցուսցես. զի եթէ բախտի բախտիարան բախոհական բաղբանութեան, թուի թէ ոչ ումեք լուիցէ արձակել ի գերելոցն, եթէ եւ Մովսէս հասանէ առաքիլ, մինչեւ ցեգիպտոսականն հասցէ պատիժ պատուհասից. եւ ահա' նմա միայն հաւանեա' համոզել, այլ որքան հնար է փութամք ի ճշմարտութիւնն, զծերութիւն քո պատուել. ողջ լե'ր: