Ի
զբօսանս
հեշտութեան
տեսութեան
աչաց,
Ճեմեսցուք
ի
խնճոյս
ճախնից
եւ
մրգաց,
Դիտելով
զյոգներանգ
գոյնս
բուրաստանաց,
Զմայլեսցուք
ի
հոտոց
ծաղկանց
եւ
մրգաց:
Սիրելեօք,
յարակցօք,
ընդ
բարեկամաց,
Ընթասցուք
ի
վայելս
անդոց
եւ
այգեաց,
Յեղանակս
գարնանայնոյ
երկրի
հարսանեաց,
Պարեսցուք
կաքաւմամբ
ի
մէջ
պարտիզաց:
Ուտելով,
ըմպելով
քաղցրահամ
խորտկաց,
Թմրեսցուք
ի
վայելս
վարդից,
շուշանաց,
Լսելով
զեղանակս
թռչնոց
պլպուլեաց,
Օրհնեսցուք
զստեղծող
զաստուածն
բարձանց:
Ւիւսաշար
ծառատունկ
պտղատու
մայրեաց,
Գովեսցուք
զխնծորն
բժիշկ
հիւանդաց,
Եւ
զտանձն
ընդ
նմին
քաղցրահամ
շաքարած,
Սիրեսցուք
եւ
զթուզն
անուշ
կոկորդաց:
Քան
զնուշն
անուշիկ
բնաւ
չէ
եղած,
Ասասցուք
եւ
նռան
համն
ու
հոտն
օրհնած,
Սալորին
ազգ
եւ
ազգ
տեսակն
է
գրած,
Համբուրեմ
զդեղձին
կարմիր
այտն
օրհնած:
Իսկ
կիլասն,
որ
կարմիր
գունդ-գունդ
է
կապած
Եկ
տեսցուք
եւ
զընկոյզն,
որ
բարձր
է
կախած,
Թթենւոյն
զտերեւն
ղումաշ
է
շինած,
Զարմասցուք
ձիթենւոյն
իւղոյն
պարարած:
Առ
խաղողն
զի'նչ
ասեմ,
յամենից
սիրած,
Ըմպեսցուք
զգինին
բաժակ
անուանած,
Լիմոնին,
թուրինճին
հոտիկն
է
գոված,
Կերիցուք
զծիրանն
սակաւ
սակաւաց:
Սերկեւիլն
է
հոտով
լաւագոյն
պահած,
Հիասցուք
փշատին
ծաղկի
հոտն
ելած,
Ձմերկին,
խարպեզկին
օրերն
է
օրհնած,
Լռեսցուք
զայլսն
ասել,
զոր
արար
աստուած:
Էնն
օրհնեալ
է
բնաւից,
որ
զայս
պարգեւեաց,
Զարարածս
ամէն
պէսպէս
զարդարեաց,
Ասասցուք
ողորմի,
որ
զայս
շարագրեաց,
Վան
քաղաք,
զթուին
ԾՌԻԿ
համարեաց: