Ի
գարնան
ամսին`
մարտին,
ապրիլին,
Մայիսին
ուժգին
երկիրս
է
ադին,
Ծառք
եւ
տունկք
փթթին
կանաչ
սաղարթին,
Ծաղկունք
բոլորին,
պարեն
շուրջ
վարդին:
Սիրով
անուշիւ
հարեալ
պիւլպիւլին,
Գայ
եւ
որոնէ
զվարդ
ի
յայգին,
Բացվեր
է
բերան,
լեզու
պիւլպիւլին,
Քաղցր
եղանակաւ
գովէ
ըղձալին:
Ո՞ւր
ես,
ո'վ
իմ
վարդ,
իմ
սիրտ
եւ
հոգին,
Ո՞ւր
ես,
նազելի
եւ
իմ
սէր
սրտին,
Ո՞ւր
ես
հեռացեալ
աչաց
անտեսին,
Զիս
թողեր
լքեալ
ողբով
լալագին:
Ւիւսաշար
ծաղկունք
ի
բուրաստանին,
Իւրաքանչիւրոք
ընդ
իւր
սիրելին,
Դո'ւ
միայ
ոչ
կաս
ի
քո
կիւլշանին,
Ո՞վ
տարաւ
զքեզ
որպէս
հէրամին:
Քեւ
պարծիմ,
ո'վ
վարդ,
իմ
լոյս
աչերին,
Քեւ
ցնծամ,
ո'վ
վարդ,
իմ
ուրախութիւն,
Ի
գոյն
քո
նայիմ
տիւ
եւ
գիշերին,
Զհոտ
քո
խնդրեմ
ինձ
բժշկութիւն:
Ի
քէն
հեռանալս
ինձ
մեռելութիւն,
Առանց
քո
տեսուն
կեանս
ունայնութիւն,
Զքեզ
ետ
աստուած
մխիթարութիւն,
Վասն
քո
բացուաւ
լեզուիս
լռութիւն:
Ա'յ
իմ
գեղեցիկ
վարդ
ծիրանածին,
Երեւիս
փառօք
արքայականին,
Ծիծաղածաւալ
զուարթ
պայծառին,
Վայել
է
խնդալ
քեզ
ընդ
պիւլպիւլին:
Սիրով
սրտի
քո
կամիս
սիրելին,
Գան
առ
քեզ
խնդան
ի
կիւլիստանին,
Քանի
մի
օրիկ
խնդաս
երեսին,
Շուտ
ձգես
երթաս,
թողուս
լալագին:
Է'յ,
խղճուկ
պիւլպիւլ,
լաս
հառաչագին,
Կարօտով
սրտիդ
ի
դէմս
վարդին,
Թիւ
տարւոյս
ԽԱՉՆ
է
փրկչին
նշանին,
Մեզ
բարեխօսէ
յաւուր
ահեղին: