Տաղեր

Իմ տիրաշէն քաղաք մարմնոյս,
Որ եղեւ ցայգ եւ ցերեկ ասելոյս.
Ահ ու զար, ահ ու զար եղեւ,
Զի դողացեալ սարսափելով զէտ տերեւ,
Յամէն վշտաց եկանս իմ ահ ու զար եղեւ:

Ստրուկ եղեալ ի ծծնդենէ մօր իմոյ,
Տառապանօք կեցեալ զօրերս շնչոյ.
Ահ ու զար, ահ ու զար եղեւ,
Երբեմն մեղաց եւ մերթ բարեաց խառնածոյ,
Երերանօք օրերս ահ ու զար եղեւ:

Որպէս ի ժամ տղայական հասակի,
Անզօր գոլով զկաթն ստեանց դիեցի.
Ահ ու զար, ահ ու զար եղեւ,
Վասն այնորիկ զլալն ինձ գործ գիտէի,
Եւ այն անցեալ օրերս ահ ու զար եղեւ:

Ւիւսեալ եկի ի չափ ուսման ի կարգի,
Առ վարդապետ դեգերեցայ ի գրի.
Ահ ու զար, ահ ու զար եղեւ,
Ապուշ գոլով հարուածս սաստիկ կրեցի
Եւ այն անցեալ օրերս ահ ու զար եղեւ:

Քառից չորիւք ամօք եղէ պատանի,
Մանուկ առոյգ ի տեսս աչաց մոլորի.
Ահ ու զար, ահ ու զար եղեւ,
Գազանապէս ի յորս մեղաց պատաղի
Եւ այն մեղաց օրերս ահ ու զար եղեւ:

Իսկ յերեսունն եղէ չափով կատարեալ,
Երիտասարդ` հզօր ախտիւք յղփացեալ,
Ահ ու զար, ահ ու զար եղեւ,
Համայն ցնորք կենաց եկեալ պաշարեալ,
Եւ այն անցեալ օրերս ահ ու զար եղեւ:

Այնուհետեւ ալէխառնեալ ծերացայ,
Տկարացեալ ցաւօք բազմօք մաշեցայ.
Ահ ու զար, ահ ու զար եղեւ,
Օր մի առողջ, օր մի ցաւօք տանջեցայ
Եւ այն անցեալ օրերս ահ ու զար եղեւ:

Սոսկամ թէ զինչ լինիմ յապայս, թէ ապրիմ,
Հեծեծանօք անձամբ ի վիհ ընկրկիմ.
Ահ ու զար, ահ ու զար եղեւ,
Միայն թէ վերջ օրս բարի կատարիմ
Թէ չէ օրերս ամէն ահ ու զար եղեւ:

Է'յ, իմ ծնօղ, մայր ու տաճար Միածնին,
ԵՌԾԻԿ թվին ի քեզ յուսամ Տիրածին,
Զանթիւ մեղս իմ ջնջել հայցիմ, գթածին,
Զի հանապազ գործքն իմ ահ ու զար եղեւ,
Ահ ու զար եղեւ, կեանս իմ եղեւ սին: