Տաղեր

Աստուածայնոց բանից լսեալ,
Ահէ նորին միշտ երկնչեալ,
Ի մուտ բարեացն յառաջել,
Առ Տէր մերձիլն յօժարել:

Բայց որ բանից կենաց սովին,
Հոգւով մեռեալ են ի մարմին,
Պատիժ մեղաց զնոյն առին,
Ըստ կանխասաց մարգարէին:

Գանձեալ բարի է գիտութիւն,
Այլ որ գործով ընտրողութիւն,
Թէ ունին զաղքատութիւն,
Զեռա չվառ նիազութիւն:

Դուռն մտից իմաստութիւն,
Երկիւղն Տեառնէ սրբութիւն,
Սոքա քեզ վերելութիւն,
Յաստուածային սիրելութիւն:

Եւ երկեղին միշտ ունելոյ,
Պատճառ յիշումն է աստուծոյ,
Տեսցես զաստուած առաջի քո
՚Ւ ամաչեսցես յամէն մարդոյ:

Զարմանալի է կուսութիւնն,
Բայց գերագոյն ողորմութիւնն,
Սոքօք յայտնի իմաստութիւնն,
Եւ կուսանաց յիմարութիւնն:

Էրանութեանց է արժանի,
Որ զերկոսեանն անբիծ ունի.
Պատրաստ մտից յառագաստի,
Նա գտանի ընդ փեսայի:

Ընտրեա լինիլ միոյն հաճոյ,
Երկնայինք կան քեզ ի սպասու,
Եւ թէ զայլ ոք առնես յարգոյ,
Զրկեալ մնաս յամէն պատուոյ:

Թէ զամէն ունիս յանձին,
Զքեզ խոնարհ կալ ի նոսին,
Խոհեմ, կարող, բայց ոչ լսին,
Ունող որպէս թէ չունիցին:

Ժիր եւ արի լեր ի յաղօթս,
Մի' ձանձրանալ յաշխարհի զբօս,
Մի' պատաղիլ յաղտեղի խօս,
Մի' ծանրանալ քեզ քան զարօս:

Իմաստուն այն է եւ ասի.
Որ աստուծոյ հաճոյ լինի,
Զի մարդահաճն է ատելի,
Ոսկերք նորա յերկիր ցրուի:

Լաւ է բաշխել զինչս ձեռօք,
Քան յետ մահու եւ օտարօք,
Նաւ ես ընդ ծով, անսաստ ալեօք,
Գտցես զքեզ յոգն ըռճկօք:

Խաղաղական կեանս ստանալ,
Նաւահանգիստ մտացն է տալ,
Ի յանապատս առանձնանալ,
Ի վանորայս միայնանալ:

Ծաղր դիւաց թէ ոչ ունիս,
Ծիծաղեա զիրս որ յաշխարհիս,
Դու իմաստուն այսպէս կոչիս,
Թէ յիմարաց ոչ նախանձիս:

Կամաւորին յօժարութեամբ
Յաղթեա չարին խոնարհութեամբ,
Պարսաւողացն լռութեամբ,
Անիծողացն օրհնութեամբ:

Հայեաց առնուլ քեզ օրինակ,
Որոց բարին է յիշատակ,
Լեր ողջախոհ որպէս տատրակ,
Մաքուր հոգւով իբրեւ հրեշտակ:

Ձեռացդ սանձ եւ կապանս,
Ո'չ արձակել յիրս ախտականս,
Այսպէս զսպեա զգայարանս,
Զի ունիցիս անարատ կեանս:

Ղօղեալ հոգւոջ ծածկեա զբարին,
Խայտառակեա զխորհուրդ չարին,
Մի' արասցես զընդդէմ սոցին,
Զի մի' տացես վայ քո անձին:

Ճաշակ մահու աչօք նայել,
Արդարիմաց պատերազմել,
Հոգեւորօք զինուք մրցել,
Մի' մեղաց զէն զքեզ վառել:

Մանուկ, կամիմ զքեզ բան խօսել,
Զխորս իմաստից ուսուցանել,
Ուշիմ մտօք առ այս հայել,
Որով կարող լիցիս ապրել:

Յիշեա զմեղս զոր գործեցիր,
Բայց ի յիշելն զղջացիր,
Մի' սակս մեղաց յուսահատիր,
Այլ վերստին առ Տէր դարձիր:

Նորոգ գործեա միշտ զբարին,
Եւ նախ եղեալքն մոռասցին,
Աստուածասէրքն ըստ Պօղոսին,
Յառաջադէմսն նկրտին:

Շուրջ մի' պնդեր զցնդելին,
Մի' անխայեր, որ ոչ պահին
Ցանկա պահել զայն, որ պահին,
Անմերձ ճըճեաց ուտիճցեցին:

Որովայնին մի' ծառայեր
Եւ ի մարմին մի' սերմաներ,
Մի' տացես փոխ ուստի առեր
ԵՒ յականէ մի' զոք սիրեր:

Չէ իմաստուն որ զայս առնէ,
Զի զանքուն որդն պարարէ,
Զանշէջ գեհեանն բորբոքէ
Եւ զատամունսն կրճտէ:

Պարտ է առնուլ զքեզ մխիթար,
Որքան զքեզ մարմնով ի վայր
Եւ գոհութիւն տալ անվճար,
Որ զքեզ քան զայլ ի բարձր արար:

Ջանա նման լինել արանց,
Որք են հոգւով քեզ գերազանց
Տեսանելով մի' առներ զանց,
Այլ հետեւեա, գոլ բնազանց:

Ռամկականաց մանկանց յորդոր
Մի' լինիցիս դու մերձաւոր,
Եւ մի' մարմնոյ սպասաւոր,
Այլ փոյթ ի ջանսն հոգեւոր:

Սին ստութիւն է ի չարէն,
Ի յառաջին մարդասպանէն,
Պատրաստ լեր դու ի բնաւէն,
Զի մի' գտցի ի քեզ մասնէն:

Վարուց լաւաց հաղորդեցիր
Եւ ի վատէն յոյժ հեռացիր,
Բարի անուան միշտ ցանկացիր,
Գանձ հոգեւոր քեզ ստացիր:

Տրտնջող դու մի' լինիս
Եւ յամէնից սիրած լինիս,
Թէ ի մարմնոյ պատիւ հայիս,
Նանրականօք յերակ խաբիս:

Րոտելով յոյժ զքեզ ի բարին
Օրստօրէ յառաջեսցին,
Յերկրաւորացս որոշեսցին
Եւ երկնայնոց նմանեսցին:

Ցաւակցելով վտանգելոյն,
Դու կարեկցիս ի Սուրբ Հոգւոյն,
Վշտակցելով նուազելոյն,
Գտցիս հաղորդ Աստուածորդւոյն:

Ւիւսեա յոգւոջ բարիս բազում,
Որ տայ պտուղ յոգնաբեղոյն,
Երեսնաւոր նաեւ վաթսուն,
Հարիւրաւոր եւ պատարուն:

Փոյթ եղիցիս գործոց բարեաց
Եւ հեղգացիր միշտ ի չարեաց,
Առատաբաշխ լեր աղքատաց,
Ժլատ ի տուրս անդէպ բերմանց:

Քանզի թէ զայս պահես յուսով,
Առնուս պսակ անճառ լուսով,
Ընդ հրեշտակացն պարելով,
Օրհնել զաստուած միշտ նոր երգով:

Յորդորակ նմին

Սիրոյն սիրող սիրունք սրտիս,
Սիրով սատար լերուք ընդ իս,
Սխրասարաս զբանս որ աստիս,
Ստանալ ջանիւ ի ձեր հոգիս:

Որ թէպէտ ես` ունայն հոգիս,
Չունիմ բնաւ զմասն առ իս,
Սակայն փչման հոգին որ յիս,
Զիւրն հնչեաց յիմում լեզուիս:

Ւիւսեալ բանիւ, որ ի կարգիս,
Զոր խօսեցաւ յայսմ շարիս,
Երանելով զորս ի բարիս,
Եւ հեգնելով զորս ի չարիս:

Քանոն մանկանց, որք են ստինս,
Զի մի զբօսնումք ի սնոտիս,
Քանզի կարիք այս կենցաղիս,
Ապրել ջանայ զհամայն տիս:

Իսկ չուառ եւ նուաստիս,
Հանապազորդ կռուփ գլխիս,
Անդուլ ոսոխ մտաց խղճիս,
Խիթամ յանզերծ բանտ ձգել զիս:

Արդ աղաչեմ զտեսողս տառիս,
Մի' խնայել մեզ ողորմիս,
Զի թէ ի կեանս եւ վաղճանիս,
Ձեր սուրբ աղօթք ցօղեսցի յիս:

Սրբել զթարախ վիրաւորիս,
Բիւր քանքարոյ պարտապանիս,
Ընդ ձեզ սրբոցն համազգիս,
Ժառանգել զկեանս զանճառելիս:

Է' արդարեւ յիշել զթուիս,
ՃԱՌԵԼ յակիրճս զհաշիւ ծրիս,
Օրհնել զՏէրն համայնիս,
Յաւիտենիւ յաւիտենիս: