Տաղեր

Ի միտս եկեալ երբեմն-երբեմն արթնապէս,
Յիշեմ զանցեալ անհուն մեղանս իմ պէս-պէս,
Հառաչաձայն աղաղակեմ դառնապէս,
Տէ'ր, ողորմեա անառակիս հայրապէս:

Սիրտ իմ այրի ու տոչորի սաստկապէս,
Զի սովեցայ բանիդ հացէ հոգէպէս,
Ցանկամ յագիլ եղջերբ մեղաց խոզապէս.
Տէ'ր, ողորմեա անառակիս հայրապէս:

Ունիմ անթիւ զմեղս իմ պոռնկապէս,
Եօթնամոլի դիւօք լցեալ նոցա պէս,
Առ ոտս անկեալ քո, հեծեծեմ ուժգնապէս.
Տէ'ր, ողորմեա անառակիս հայրապէս:

Ւիւծեալ մեղօք մեռեալ հոգիս իսկապէս,
Անկեալ դնիմ ի խորս չարեաց դիւապէս,
Յարուցանել եւ զիս հայցեմ փոթապէս.
Տէ'ր, ողորմեա անառակիս հայրապէս:

Քանզի որպէս զանդամալոյծ եմ յախտէս,
Համայն բարեաց խափան եղեալ նոյնապէս,
Բարձեալ չորիւք մարմնեղինիս իբր այնպէս.
Տէ'ր, ողորմեա անառակիս հայրապէս:

Ի տաճարի քում գթութեան կանխապէս,
Յերեսս անկեալ մաքսաւորին նմանապէս,
Աստուած, քաւեա զմեղաւորս սրբապէս.
Տէ'ր, ողորմեա անառակիս հայրապէս:

Աւազակին` քում խաչակցին, ձայնապէս
Արժանացո, որ ելնիցիմ յաշխարհէս,
Յիշեա զիս, Տէր, յորժամ գաս արքայապէս.
Տէ'ր, ողորմեա անառակիս հայրապէս:

Սիրով քով լից եւ արբեցո թմրապէս,
Երկիւղալից զգուշացո խրատապէս
Եւ մի' թողուր զիս կորնչիլ սպառապէս.
Տէ'ր, ողորմեա անառակիս հայրապէս:

Է իմ եղբարք եւ սիրելիք յոգնապէս,
ԵՌԾԻԿ թուիս ասող բանիս ջնջապէս,
Ասել զայս բան հայցեմ ի ձէնջ լալապէս.
Տէ'ր, ողորմեա անառակիս հայրապէս: