Տաղեր

Ի խորոց կարդալով սրտիւ հառաչեմ,
Անզգամ ինքնակամ գթեալ, անկեալ եմ,
Մեծամիտ փքալով ունայն գտեալ եմ.
Եւ զմեղս իմ ինձէն հաւաստեաւ գիտեմ:

Սնափառ հտպտմամբ զպատիւ սիրեմ,
Հպարտից հսկայից յաթոռ նստեալ եմ,
Զմասունս զամէն լիով ցուցանեմ.
Եւ զմեղս իմ ինձէն հաւաստեաւ գիտեմ:

Որդի եմ կորստեան, անհնազանդ եմ,
Պարծելով, պանծալով, զոր թէ եմ եւ չեմ,
Կեղծաւոր առ աչօք վերերեւոյթ եմ.
Եւ զմեղս իմ ինձէն հաւաստեաւ գիտեմ:

Ւիւնեցեալ ի չարէն միշտ յանդգնեալ եմ,
Լրբութեամբ դիմագրաւ ինքնահաւան եմ,
Այծէնի փախստեամբ անմիաբան եմ.
Եւ զմեղս իմ ինձէն հաւաստեաւ գիտեմ:

Քան զչափն առաւել աւելահոգ եմ,
Ոչ թէ վասն աստուծոյ, այլ զի հպարտ եմ,
Այսոքիւք, դստերօք մահու չափ մոլ եմ.
Եւ զմեղս ի մ ինձէն հաւաստեաւ գիտեմ:

Իգապէս հանդերձիւք խենեշ պճնեալ եմ
Եւ ոտից ընթացիւք զիս յանդիմանեմ,
Ծաղրերես, մեծաձայն, զէտ փուշ ճարճատեմ.
Եւ զմեղս իմ ինձէն հաւաստեաւ գիտեմ:

Ապստամբ, ինքնահաճ, ինքնագլխեալ եմ,
Ընդդիմակ եւ անլուր, իբր զհմայս եմ,
Չանսալով ծերունեաց կռապաշտեալ եմ.
Եւ զմեղս իմ ինձէն հաւաստեաւ գիտեմ:

Ստուն գանող, հայրենի գթոյն մեղանչեմ,
Սննդեան խնամոյն զի՞նչ պատասխանեմ,
Վասն որոյ լալագին յոյժ ապաշաւեմ.
Եւ զմեղս իմ ինձէն հաւաստեաւ գիտեմ:

Է' եղբարք եւ հարք իմ, զձեզ աղաչեմ,
Ձեռնտուք օգնեցէք, զի անճարակ եմ,
Թիւ տարւոյս ԷՄԻՈՅԺ յիմաստնոց բերեմ.
Եւ զմեղս իմ ինձէն հաւաստեաւ գիտեմ: