Տաղեր

Ի գարնան ամսին` մարտին, ապրիլին,
Մայիսին ուժգին երկիրս է ադին,
Ծառք եւ տունկք փթթին կանաչ սաղարթին,
Ծաղկունք բոլորին, պարեն շուրջ վարդին:

Սիրով անուշիւ հարեալ պիւլպիւլին,
Գայ եւ որոնէ զվարդ ի յայգին,
Բացվեր է բերան, լեզու պիւլպիւլին,
Քաղցր եղանակաւ գովէ ըղձալին:

Ո՞ւր ես, ո'վ իմ վարդ, իմ սիրտ եւ հոգին,
Ո՞ւր ես, նազելի եւ իմ սէր սրտին,
Ո՞ւր ես հեռացեալ աչաց անտեսին,
Զիս թողեր լքեալ ողբով լալագին:

Ւիւսաշար ծաղկունք ի բուրաստանին,
Իւրաքանչիւրոք ընդ իւր սիրելին,
Դո'ւ միայ ոչ կաս ի քո կիւլշանին,
Ո՞վ տարաւ զքեզ որպէս հէրամին:

Քեւ պարծիմ, ո'վ վարդ, իմ լոյս աչերին,
Քեւ ցնծամ, ո'վ վարդ, իմ ուրախութիւն,
Ի գոյն քո նայիմ տիւ եւ գիշերին,
Զհոտ քո խնդրեմ ինձ բժշկութիւն:

Ի քէն հեռանալս ինձ մեռելութիւն,
Առանց քո տեսուն կեանս ունայնութիւն,
Զքեզ ետ աստուած մխիթարութիւն,
Վասն քո բացուաւ լեզուիս լռութիւն:

Ա'յ իմ գեղեցիկ վարդ ծիրանածին,
Երեւիս փառօք արքայականին,
Ծիծաղածաւալ զուարթ պայծառին,
Վայել է խնդալ քեզ ընդ պիւլպիւլին:

Սիրով սրտի քո կամիս սիրելին,
Գան առ քեզ խնդան ի կիւլիստանին,
Քանի մի օրիկ խնդաս երեսին,
Շուտ ձգես երթաս, թողուս լալագին:

Է'յ, խղճուկ պիւլպիւլ, լաս հառաչագին,
Կարօտով սրտիդ ի դէմս վարդին,
Թիւ տարւոյս ԽԱՉՆ է փրկչին նշանին,
Մեզ բարեխօսէ յաւուր ահեղին: