Այս
նամակը
ոչ
մի
նշան
չունի
թէ
որ
քաղաքէն
ղրկուած
է
առ
Մխիթար:
Առ
Վերապատուելի
Աբբայի
տեառն
Մխիթար
աստուածաբան
վարդապետի
Գիտասցէ
տէրութիւնն
քո
վերոյ
գրեցելոյդ
իմոյ:
Քանզի
բազում
ժամանակ
է
որ
վարդապետէն
գիր
առած
չեմ,
քանզի
գրեր
էր
ի
Մատռիդ
քաղաքէն,
որ
է
ըՍպնեայու,
թէ
կուզեմ
որ
յետ
դառնամ,
զէրրէ
ըՍպանեայու
անուն
է
մնացեր,
խարճէրննիս
չի
հաներ,
ուր
տեղ
կերթանք
ամենեքեան
կուլան,
թէ
աղքատացանք
վասն
երկար
պատերազմին…:
Վերապատուելի
իմ,
գիտենաս
որ
ունիմ
խնդրուած
ի
քէն
որ
լուեալ
եմ`
թէ
ձեր
հրամանքնիդ
ջահկըցոց
խորհրդատետրով
կասէք
պարզ,
խիստ
լաւ
կանէք,
զէրրէ
մեր
խորհրդատետրը
ճաշոց
գիրքն
է,
ամա
չեմք
կարեր
ի
գործածել,
եւ
ոչ
գտանի
աստ
զճաշոց
գիրքն
եւ
ոչ
կարեմք
տանել
եկեղեցին
վասն
ծանրութեանն:
Բայց
մեք
ունիմք
խորհրդատետրը
որ
տէր
Թայթէոսն
է
գրեր,
եւ
իւր
խորհրդատետրին
օրինակն
է,
եւ
ոչ
գտանէ
զամէնն
աւուր
պատշաճի,
եւ
ես
ասեմ
պատարագ
լաթինացւոց
եկեղեցին
եւ
կու
պատահի
տարակուսի
եւ
խղճմտանաց
բան:
Բայց
լուեալ
եմ
թէ
ունիք
պասմա
խորհրդատետրը
հայ
գրով,
լաթին
օրինակով,
խնդրեմ
որ
շնորհ
անես…
Թվին
Փրկչին
1717
Մայիսի
ի:
Ընկալջիք
Յօհաննէս
քահանայէ,
պատրաստական
ծառայ.
մնամ
աղօթից
ձերոց։