">
ԳԼՈՒԽ
ԾԲ
Որ
ինչ
զկնի
երրորդ
պատասխանոյն
պատմի
վասն
Կիւրոնի:
Արդ
զայս
այսպէս
պատասխանի
արարեալ
Կիւրոնիլրբաբանութեամբ
առ
Աբրահամ,
զի
որքան
յայնժամ
յոյսէր
ուղղութեան
եւ
զգուշութեան,
իսկ
այժմքաջասատարութիւն
զհակառակութիւնսն
ընդ
դէմ
իւրոյփրկութեանն:
Նա
եւ
յերկրորդ
թղթին
այսպէսընդդիմաբանեալ
ընդ
հակառակսն
ճեպիւր.
այլթէպէտեւ
յիւրում
կարգին
մեք
ոչ
յիշատակեցաք`բաւական
համարելով
զանարժան
պատասխանիս
նորա,
բայցդարձեալ
ասեմք
յաղագս
յանդիմանելոյ
զնա.
վասնզիինքն
զինքն
իսկ
յանդիմանեաց.
քանզի
խոշտանկեալ
իհրեշտակէ
խոստովանի
զստոյգ.
բազում
Եպիսկոպոսունք`ասէ,
ոմանք
ի
Հայոց
ոմանք
ի
Վրաց
ի
Հայս
ուսեալք,
եւգիտունք
եւ
Վարդապետք.
եւ
ընդ
միմեանսխաղաղութեամբ
կացին,
ի
միմեանց
ուսանէին,
եւ
իսրբոյն
Շուշանկանն
ի
պաշտօն
գային
եւ
ի
Մծխիթայյաղօթել,
եւ
օրինաց
հաղորդէին:
Նոյնպէս
եւ
որ
աստիանդր
գային,
այնպէս
առնէին.
ի
սուրբ
Կաթուղիկէ
եւյայլ
յեկեղեցիսդ
յաղօթս
կային,
եւ
անխիղճ
իմիմեանց
հաղորդէին
ի
մարմին
եւ
յարիւն
Փրկչինօրինօք
հաւատոյն
եւ
սիրոյն,
եւ
միաբանութիւն
էրՀայոց
եւ
Վրաց
ընդ
միմեանս.
եւ
ամենեքեան
իսկվիճակ
սրբոյն
Գրիգորի,
եւ
միաբանութեամբ
ընդհաւատոյն
Երուսաղէմի...
չէին
լեալ
ի
ներքս.
իսկ
այժմուստի՞
եղեն
այդ
զոր
Երուսաղէմացի
սրբոյն
Յակոբուեղբօրն
Տեառն
զտեղին
յաջորդեալ
է,
եւ
նա
մեզ
հաւատտուեալ`
եւ
մեր
հարանցն`
եւ
մեզ
մինչեւ
յայս
պահեալ.
արդ
զիա՞րդ
թողուցումք
զայն`
եւ
ձեզ
հաւատասցուք.
եւ
կամ
այլ
եպիսկոպոսունք
եւ
թագաւորք
եւ
իշխանք
եւամենայն
բնակիչք
աշխարհիս
մերոյ
զնոսա
զամենեսեանզիա՞րդ
մարթի
թողուլ,
եւ
ընդ
ձեզ
միաբանել:
Եւ
ոչգիտէր
թշուառականն,
թէ
ինքն
եղեւ
պատճառկորստեան
անձին
իւրոյ
եւ
նոցա:
Եւ
դարձեալ
ասէ,
այսերեսուն
եւ
հինգ
եպիսկոպոսունք`
որ
ի
Վրկան
չենուղղափառ
եւ
գիտուն,
այդ
Մովսէսդ
մին
եղեւուղղափառ:
Եւ
այսպէս
յամենայն
թուղթս
իւր
մաքառի,
եւ
գոռայ
ընդ
երանելւոյն
Մովսիսի.
վասնզի
նա
եղեւպատճառ
յայտնելոյ
զչարութիւն
նորա,
զոր
ծածկեալունէր
պատրուակաւ
կեղծաւորութեամբ:
Եւ
ոչ
յայնժամմիայն,
այլեւ
յամենայն
ժամ,
որ
այժմ
եւս
տակաւինառագաստ
ձգեալ
կայ
ի
վերայ
սրտից
նոցա,
եւ
ոչվերանայ.
քանզի
Քրիստոսիւ
խափանելոց
է.
բայց
սա
առսակաւ
յայտնէ
զիւր
զչարութիւնն
աստանօր
եւ
յայլումվայրի,
նախ
ի
պատասխանում
թղթին`
որ
առ
Վրթանէս,
թէպէտեւ
ոչ
գրով
է
բովանդակ,
զոր
առ
ինքն
եւ
առայլսն`
սակաւ
գրով,
եւ
բազում
բանիւք
եւ
սպառնալեօքի
ձեռն
մանկանն
Մովսիսի,
զոր
այլ
ընդ
այլոյ
արարեալ,
իբրեւ
հիւանդ
ոք
ի
չար
ցաւս
մտեալ,
եւ
առ
նեղ
անձինիւրոյ
ոչ
գիտէ
զի՞նչ
խօսի:
Բայց
ապա
ի
հաւան
եկեալկեղծաւորութեամբ,
մեք
ասէ
զայս
ունիմք
հաւատ
եւզայդ,
եւ
օրինաց
աստ
հաղորդիմք
եւ
անդր:
Եւ
դարձեալմեր
Հարքն`
ասէ`
եւ
Վարդապետք
եւ
ամենայն
բնակիչքաշխարհիս`
յորժամ
գային
անդր`
աղօթէին
ի
սուրբեկեղեցիսդ.
նոյնպէս
եւ
ձերդ
աստ
գային
առ
սուրբԽաչս
Մցխիթայի`
եւ
աղօթէին.
եւ
այսպիսի
բանիւքխոստովանի
եւ
մօտի,
եւ
գործովք
ուրանայ
եւ
հեռանայ,
եւ
անուամբքն
միայն
մեծարէ,
այլ
ոչ
արդեամբ`
ըստՏերունական
բանին,
թէ
ժողովուրդս
այս
շրթամբքիւրեանց
մեծարեն
զիս,
եւ
սրտիւք
իւրեանց
հեռացեալմէկուսի
են
յինէն,
եւ
զուր
պաշտեն
զիս:
Արդ
զայսոսիկ
միանգամ
եւ
երկիցս
գրեալ
էաքյայլում
տեղւոջ,
է
ինչ`
որ
յիւրաքանչիւր
թղթոց
անտի,
եւ
է
ինչ`
որ
մեզէն
իսկ
կրկնաբանեալ,
որ
կարծեմ
ոչզերծանիմք
ի
բամբասելոյ
ի
ձէնջ:
Բայց
գիտէք,
զիյորժամ
ցաւք
հիւանդին
խիստ
հանդիպի,
հեծն
յոլովելանէ.
բայց
յաղագս
ստուգելոյ
յաւելաք
գրել
զնորաորոմանցն,
որ
սերմանեաց
ի
վերայ
ցորենոյն
իւրմահաշունչ
բերանովն.
որ
ըստ
կարի
յապաղանաց
իւրոցհազիւ
յայտնեաց
զանճառելիսն
զոչ
գովելոյարժանիսն:
