Վասն
զարդուց
երիվարացն:
Ասել
կամիմ
վասն
սորին
Շահ-Աբաս
թագաւորիս.
քանզի
կարի
հնարաւոր
էր`
եւ
յոյժ
հանճարեղ,
եւ
շահօղ
զսիրտ
մարդոյ.
եւ
ըստ
հաճոյից
մարդկան
առնէր
զգործս
իւր:
Եւ
եղեւ`
զի
զձին
իւր
զարդարեաց
սոկեզարդ
սարօք,
թէ'
թամբն,
թէ'
սանձն,
թէ'
կշտապանակն,
թէ'
ամբարձին,
թէ'
սրտապանակն,
եւ
այլ
ամենայն
կազմուածքն
երիվարին
արար
ոսկի:
Նաեւ
զհանդերձսն
իւր
նոյնպէս
գեղեցիկ
եւ
պատուական`
ըստ
օրինի
թագաւորաց:
Եւ
յորժամ
ելանէր
յորս
երէոց
կամ
՚ի
զբօսանս,
այնպէս
զարդարեալ
երթայր:
Եւ
տեսանէր,
զի
զօրքն
ամենեքեան
արարին
զհանդերձս
իւրեանց,
եւ
զկահս
ձիուցն
արարին
նման
ինքեան.
եւ
առ
սակաւ
սակաւ
եղեն
՚ի
կերպս
Շահին:
Եւ
իբրեւ
ետես
Շահն`
թէ
ամենեքեան
կերպաւորեցան
իբրեւ
զինքն,
եւ
ասէ
ցԷհտիմալ-տօլուաթն,
Լալա'յ`
ունիմ
ինչ
ասել
քեզ.
զի
ահա
տեսանեմ`
զի
ամենայն
զօրքս
իմ
զգենուն
հանդերձս
զազնիւ
քան
զիս.
եւ
զարդս
երիվարաց
նոցա
պատուական
քան
զիմն:
Եւ
արդ
իւ՞
իւիք
մեծ
իցեմ
քան
զնոսա.
զի
եթէ
ոք
անծանօթ
գայ
՚ի
մէջ
զօրաց
մերոց,
զիա՞րդ
ճանաչեն
զիս`
թէ
Շահն
իցեմ.
զի
ամենայն
ոք
զկերպարանս
Շահին
ունին,
եւ
ոչ
են
պակաս
քան
զիս:
Զի
թէ
անունս
իմ
Շահ
է,
նոքա
կերպարանաւ
ամենեքեան
Շահ
են:
Թէ
ասեմ
նոցա,
զմէ՞
զգենուք
իբրեւ
զիս,
նոքա
հայհոյեն
զիս,
թէ
ինքն
ոչ
տայ
մեզ
զխիլայս,
եւ
մեք
մեզէն
առնեմք,
դա
զչարի
՚ի
զգենուլն
մեր.
եւ
արդ
պատուիրեմ
քեզ`
Լալա'յ,
զի
կոչեսցես
զմոնէտիկսն,
որ
շրջին
՚ի
մէջ
քաղաքիս
Ասպահանայ,
եւ
աղաղակեն
նոցին`
ասելով,
հրաման
է
Շահին,
եթէ
ոք
զգեստն
իւր
եւ
զկահ
ձիոյն`
ոսկի
ոչ
առնիցէ,
զգլուխ
նորին
հատանեմք.
ահա
լուարո'ւք
ամենեքեան
սաստիւ
զհրամանս
Շահին:
Զայս
իբրեւ
լուան,
եթէ
ոք`
որ
կարող
էր,
եւ
թէ`
ոչ,
արարին
զպատուէր
Շահին
վաղվաղակի:
Իսկ
ինքն
Շահ
արար
զկահն
ձիոյն
իւրոյ
՚ի
խամ
կաշւոյ,
եւ
զգեստն
իւրոյ
որպէս
հասարակ
մարդկան:
Եւ
այսու
հնարիւք
ամենեցունց
միտսն
շահէր,
եւ
հաճոյանար
առ
ամենեսեան: