Գնալն
Ռուստամ
խանի
՚ի
Վան:
Իսկ
թագաւորն
Պարսից
Շահ-Սաֆի
լուաւ
զարարեալն
Սուլթան
Մուրատին,
եւ
ինքն
եւս
կամեցաւ
առնել`
զոր
նա
արար.
վասնորոյ
ժողովել
հրամայէ
զզօրս
եւ
գնալ
՚ի
վերայ
Վանայ:
Եւ
կացոյց
գլուխ
նոցա`
Ռուստամ
խանն,
որ
էր
իշխան
Թաւրիզոյ:
Եւ
իբրեւ
էառ
նա
զիշխանութիւնս
զայս,
հպարտութեամբ
առաքեաց
յԵրեւան
առ
Թահմազ-խանն`
գալ
առ
ինքն,
զի
գնասցեն
՚ի
վերայ
Վանայ:
Իսկ
Թահմազ
խանն
խստութեամբ
ետ
պատասխանի,
եւ
ասէ,
ես
ո'չ
եմ
կարօղ
գալ,
նախ`
զի
ո'չ
ունիմ
հրաման
՚ի
Շահէն.
եւ
երկրորդ`
զի,
Գ
[3]
կողմանէ
թշնամիք
գոն
Երեւանայ,
՚ի
Վրաց,
՚ի
Քրտաց.
եւ
յՕսմանցւոց,
զիա՞րդ
թողուցում
զերկիրս
անտէր,
եւ
գամ
մտանել
՚ի
ծառայութիւն.
եւ
ո'չ
գնաց:
Նաեւ
առաքելոցն
ո'չ
ետ
շուք,
եւ
դարձան
անարգեալ:
Վասնորոյ
անբժշկելի
վիրօք
վիրաւորեցաւ
Ռուստամն,
եւ
ո'չ
գիտէր
զինչ
արասցէ:
Քանզի
ո'չ
եղեւ
բանն
իւր,
այլեւ
արհամարհեցաւ
՚ի
Թահմազէն:
Եւ
ինքն
առեալ
զօրքն`
եւ
գնաց
՚ի
Շամիրամակերտ,
եւ
նստաւ
՚ի
վերայ
նորա.
սկսաւ
պատերազմիլ
բազում
աւուրս.
եւ
իմացաւ`
զի
ո'չ
կարէր
առնուլ.
խորհեցաւ
փախչիլ.
եւ
հրամայեաց
զօրացն
սփռիլ
յերկիրն,
եւ
աւար
առնել
զոր
ինչ
կարասցեն
մինչեւ
յերիս
աւուրս,
եւ
յետ
երից
աւուրց
դառնալ
առ
ինքն:
Եւ
գնացեալ
զօրացն`
գերփեցին
զօր
ինչ
գտին,
եւ
դարձան
առ
նա:
Իսկ
նա
գաղտ
կոչեաց
զամենայն
հազարապետս`
եւ
ասէ,
դուք
կոչեցէ'ք
զանխլաբար
զՃապետս,
եւ
նոքա
զյիսնապետսն,
եւ
յիսնապետքն`
զտասնապետսն,
եւ
նոքա
զօրաց
իւրեանց,
զի
պատրաստ
կացցեն
յայս
նիշ
գիշերի
փախչիլ
միանգամայն,
զի
մի'
գիտասցեն
Օսմանցիքն,
եւ
ելցեն
՚ի
բերդէն,
եւ
պնդեսցին
զկնի
մեր,
եւ
ոճիրս
գործեսցեն:
Եւ
արարին
այնպէս`
թողեալ
զճրագսն
՚ի
վառ,
զի
մի'
կարծիս
առցեն
Օսմանցիքն:
Եւ
այնպէս
փախեան
՚ի
միում
ժամու:
Եւ
՚ի
վաղիւն
տեսին
Օսմանցիքն
զփախուստ
Պարսիցն,
եւ
զհետ
մտեալ
ո'չ
կարացին
հասանիլ.
դարձան
առ
հանգրուանս
նոցա,
եւ
ո'չ
գտին
ուլուն
մի`
բաց
՚ի
ճրագացն:
Իսկ
Ռուստամն
գնաց
՚ի
Թաւրէզ,
եւ
գրեաց
գանգատ
՚ի
Թահմազէն,
եւ
առաքեաց
առ
Շահն:
Իսկ
Շահն
արհամարհեաց
զնա,
եւ
զթղթաբերսն
գանիւ
արձակեաց.
եւ
ակամբ
հայէր
առ
Ռուստամն
մինչեւ
՚ի
մահ
նորա: